Ocena:

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 2 głosach.
Hemingway and the Black Renaissance
Hemingway and the Black Renaissance, pod redakcją Gary'ego Edwarda Holcomba i Charlesa Scruggsa, bada wyraźnie pomijany temat: Szeroki wpływ Hemingwaya na pisarzy od renesansu w Harlemie do dnia dzisiejszego. Można zaobserwować, kto z czarnoskórych pisarzy - Ralph Ellison, James Baldwin, Langston Hughes, Claude McKay, Wallace Thurman, Chester Himes, Alex la Guma, Derek Walcott, Gayl Jones i wielu innych - cytuje Hemingwaya jako istotny wpływ.
Inspiracja ta rozciąga się od stylu, minimalistycznej sztuki Hemingwaya, do tematów izolacji i samotności, dylematu emigranta i przerażającego doświadczenia życia w czasie wojny. Związek ten nie był jednak jednostronny, jak w przypadku hybrydowego cyklu opowiadań Cane Jean Toomer z 1923 roku, który wpłynął na kolażowe In Our Time Hemingwaya z 1925 roku. Równie ważna jak wpływ Hemingwaya jest złożona intertekstualność, wielostronna rozmowa między Hemingwayem a kluczowymi czarnymi pisarzami.
Różnorodne pochwały Hemingwaya przez czarnoskórych pisarzy w rzeczywistości oznaczają, że proza białego autora wyrasta z tych samych intensywnie amerykańskich obaw, na których powstały ich własne pisma: integralności ludzkiego podmiotu w obliczu społecznej alienacji, przemocy psychologicznej i psychicznego rozczarowania. Zrozumienie tego literackiego pokrewieństwa ostatecznie inicjuje nie tylko docenienie bodźca Hemingwaya, ale także dostrzeżenie natarczywej czarnej obecności w rdzeniu pisarstwa Hemingwaya.