Helvetica i nowojorski system metra: Prawdziwa (być może) historia

Opinie czytelników

Książka zagłębia się w projekt i historię oznakowania w nowojorskim metrze, koncentrując się głównie na kroju pisma Helvetica. Książka skierowana jest do niszowej grupy odbiorców, szczególnie tych zainteresowanych wzornictwem przemysłowym, typografią i nowojorskim systemem tranzytowym. Chociaż jest chwalona za szczegółowe badania, bogate ilustracje i treści informacyjne, jest również krytykowana za to, że jest zbyt techniczna i może nie spodobać się zwykłym czytelnikom.

Książka jest dobrze zbadana i dokładnie omawia historię projektowania oznakowania nowojorskiego metra, zwłaszcza w odniesieniu do użycia Helvetica. Zawiera obszerne ilustracje i zdjęcia, dzięki czemu jest atrakcyjna wizualnie. Recenzenci docenili jej głębię i wnikliwe przedstawienie wyzwań projektowych stojących przed oznakowaniem metra. Wielu stwierdziło, że jest to świetny prezent dla entuzjastów metra lub profesjonalistów zajmujących się projektowaniem.

Ta książka może spodobać się tylko ograniczonej grupie odbiorców, głównie entuzjastom wzornictwa przemysłowego i metra. Niektórzy czytelnicy uznali ją za zbyt techniczną i uważali, że może ugrzęznąć w nadmiarze szczegółów. Kilka recenzji wspomina o problemach z fizyczną kopią, takich jak uszkodzenia po otrzymaniu. Ponadto niektórzy uważali, że układ może być mylący.

(na podstawie 22 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Helvetica and the New York City Subway System: The True (Maybe) Story

Zawartość książki:

Jak oznakowanie nowojorskiego metra ewoluowało od "wizualnego bałaganu" do jednolitego systemu z triumfującą Helveticą.

Przez lata znaki w nowojorskim metrze były oszałamiającą mieszanką stylów liternictwa, rozmiarów, kształtów, materiałów, kolorów i wiadomości. Oryginalne mozaiki (pochodzące z 1904 roku), prezentujące różnorodne litery szeryfowe i bezszeryfowe oraz elementy dekoracyjne, zostały uzupełnione znakami z terakoty i ciętego kamienia. Z biegiem lat dodano emaliowane znaki identyfikujące stacje i ostrzegające pasażerów, aby nie pluli, nie palili i nie przekraczali torów. Wysiłki zmierzające do uporządkowania tego wizualnego bałaganu rozpoczęły się w połowie lat 60. XX wieku, kiedy to miejskie władze tranzytowe zatrudniły firmę projektową Unimark International w celu stworzenia przejrzystego i spójnego systemu znaków. Rezultaty możemy dziś zobaczyć w białych na czarnym znakach w całym systemie metra, wyświetlających nazwy stacji, wskazówki i instrukcje w wyraźnej czcionce Helvetica. Ta książka opowiada o tym, jak typograficzny porządek zatriumfował nad chaosem.

Proces ten nie przebiegał gładko ani szybko. W pewnym momencie pisarz New York Timesa zajmujący się architekturą, Paul Goldberger, stwierdził, że znaki były tak mylące, że prawie chciałoby się, aby w ogóle ich nie było. Legenda głosi, że pojawiła się Helvetica i pokonała konkurencję. Paul Shaw pokazuje, że tak się nie stało - że w rzeczywistości, z różnych powodów (wydatki, ograniczenia sklepu ze znakami władz tranzytowych), przegląd kroju pisma w latach 60. rozpoczął się nie od Helvetica, ale od jej przodka, Standard (AKA Akzidenz Grotesk). Dopiero w latach 80. i 90. Helvetica stała się wszechobecna. Shaw opisuje powolną zmianę typograficzną (uzupełniając swój tekst ponad 250 obrazami - fotografiami, szkicami, próbkami czcionek i dokumentami). Umieszcza tę ewolucję oznakowania w kontekście historii nowojorskiego metra, oznakowania transportowego z lat 60-tych, Unimark International i samej Helvetica.