Hello Leonora, Soy Anne Walsh

Zawartość książki:

Spotkanie artystki wideo i performerki Anne Walsh z surrealistyczną powieścią Leonory Carrington The Hearing Trumpet i jej wieloczęściowa odpowiedź na nią.

Wkład Dodie Bellamy, Julii Bryan-Wilson i Claudii LaRocco.

W ciągu ostatniej dekady artystka Anne Walsh stworzyła ciągłą, wieloczęściową odpowiedź na powieść surrealistycznej malarki Leonory Carrington The Hearing Trumpet (napisaną na początku lat 60., opublikowaną w 1974 roku). Interdyscyplinarne prace Walsh, obejmujące wideo, pisanie i performans, są kroniką jej czasu spędzonego z nie starzejącą się autorką i ostatecznie jej przejęciem tożsamości starzejącej się artystki. Hello Leonora, Soy Anne Walsh to wizualna i pisemna "adaptacja" feministycznej powieści Carrington, oferująca fragmentaryczną narrację: artystka w średnim wieku o imieniu Anne Walsh zakochuje się w 92-letniej autorce książki o 92-letniej kobiecie, która zostaje umieszczona w złowieszczym i coraz bardziej surrealistycznym domu spokojnej starości.

Walsh spotyka się z autorką, podróżuje do Meksyku, aby się z nią spotkać, fantazjuje o adaptacji książki na potrzeby filmu i spędza kolejną dekadę na poszukiwaniu formy i obsady The Hearing Trumpet. Po odkryciu w powieści Carrington ekscytującego, wywrotowego przykładu starości, Walsh obsadza siebie w roli "Apprentice Crone". Prześladuje starych ludzi i robi sobie z nimi selfie. Zostaje matką, przechodzi menopauzę. Śpiewa piosenki swojej córki z filmów Disneya na zajęciach "teatru dla starszych". Studiuje i ćwiczy traumę, cierpienie, upokorzenie, jakim jest starość, i pisze do Leonory Carrington.

Historia opowiedziana jest za pomocą faksymili odręcznie napisanych listów, notatek z badań z adnotacjami, karteczek samoprzylepnych, list obsady, scenariuszy i fotografii.

Ssay, który luźno opowiada o wizytach Walsh u Carrington w Mexico City, z dodatkowymi tekstami pisarki Dodie Bellamy, historyczki sztuki Julii Bryan-Wilson oraz poetki i krytyczki Claudii La Rocco.