Ocena:

Biografia Heinza Kohuta, napisana przez Stroziera, jest chwalona za dogłębne i wyważone przedstawienie Kohuta jako pioniera amerykańskiej psychoanalizy, a zwłaszcza autopsychologii. Chociaż książka jest uważana za ważną i dobrze napisaną, niektórzy czytelnicy uważają styl pisania za przestarzały i wyrażają obawy dotyczące osobistych konfliktów i zachowań Kohuta.
Zalety:Dogłębne spojrzenie na znaczącą postać w psychoanalizie, dobrze wyważony portret geniuszu i ograniczeń Kohuta, dobrze napisana, przydatna do badań i kompleksowego zrozumienia psychologii siebie.
Wady:Staromodny styl pisania, niektóre rozdziały wydawały się ugrzęznąć w teoretycznych dogmatach, obawy dotyczące narcyzmu Kohuta i osobistych konfliktów wpływających na jego praktykę zawodową.
(na podstawie 9 opinii czytelników)
Heinz Kohut (1913-1981) stał w centrum dwudziestowiecznego ruchu psychoanalitycznego. Po ucieczce z rodzinnego Wiednia, gdy naziści przejęli władzę, przybył do Chicago, gdzie spędził resztę życia. Stał się najbardziej kreatywną postacią w Chicagowskim Instytucie Psychoanalizy i jest obecnie pamiętany jako twórca "psychologii jaźni", której nacisk na empatię miał na celu uczynienie freudowskiej psychoanalizy mniej neutralną.
Życie Kohuta było bardzo złożone. Ukrywał swoją tożsamość jako Żyd, negocjował proteuszową seksualność i potrafił być zaskakująco skryty w kwestii swojego zdrowia i innych spraw. W tej biografii Charles Strozier pokazuje Kohuta jako paradygmatyczną postać w amerykańskim życiu intelektualnym: charyzmatycznego człowieka, którego idee ucieleśniały nadzieję i zamieszanie w kraju wciąż pogrążonym w chaosie. Nieodłączne w jego życiu i sformułowane w jego pracy były kluczowe kwestie współczesnej Ameryki.
Lata po II wojnie światowej były okresem świetności amerykańskiej psychoanalizy, która kwitła, gdy jeden analityk po drugim rozwijał spostrzeżenia Freuda. Stopniowa erozja humanizmu dyscypliny zaczęła jednak niepokoić zarówno klinicystów, jak i pacjentów. Heinz Kohut objął przywództwo w tworzeniu pierwszego autentycznie rodzimego ruchu psychoanalitycznego. Trzeba było, by emigrant był tak wyraźnie amerykański.
Strozier wnosi do swojej opowieści o życiu Kohuta wszystkie narzędzia zręcznego analityka: inteligencję, erudycję, empatię, sprzeczną wnikliwość i chęć spojrzenia daleko pod powierzchnię.