Heidegger: Fenomenologia, ekologia, polityka

Opinie czytelników

Książka próbuje połączyć filozofię Heideggera z kwestiami ekologicznymi, przedstawiając krytyczne argumenty przeciwko Heideggerowi, jednocześnie uznając wartość jego fenomenologii. Jednak czytelnicy bez doświadczenia w Heideggerze mogą mieć trudności z jej zrozumieniem ze względu na złożoność i użycie niezdefiniowanych terminów.

⬤ Intrygujące badanie znaczenia filozofii Heideggera dla ekologii
⬤ krytyczne zaangażowanie w innych filozofów
⬤ uznanie wartości fenomenologii
⬤ motywuje do dalszej lektury Heideggera.

⬤ trudna do zrozumienia dla osób nieposiadających wiedzy o Heideggerze
⬤ zawiera wiele niezdefiniowanych terminów
⬤ może nie przedstawiać w przekonujący sposób wkładu Heideggera w myślenie ekologiczne
⬤ niektóre krytyki mogą wydawać się niewystarczająco głębokie.

(na podstawie 1 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Heidegger: Phenomenology, Ecology, Politics

Zawartość książki:

Zrozumienie politycznych i ekologicznych implikacji pracy Heideggera bez ignorowania jego szkodliwego publicznego zaangażowania.

Martin Heidegger, najbardziej kontrowersyjny filozof XX wieku, wywarł wpływ na pokolenia intelektualistów, nawet jeśli jego zaangażowanie w nazizm i rażący antysemityzm, które stały się jeszcze wyraźniejsze po opublikowaniu jego Czarnych zeszytów, skłoniły ostatnio niektórych do całkowitego odrzucenia jego wkładu. Dla Michaela Mardera myśl Heideggera pozostaje kluczowa dla interpretacji współczesnej polityki i naszego stosunku do środowiska naturalnego.

Zbierając i przeformułowując ponad dekadę pracy Mardera nad Heideggerem, tom ten kwestionuje hurtowe odrzucenie Heideggera, argumentując, że lekceważące odczytanie jego projektu pomija fakt, że niemożliwe jest zrozumienie go bez docenienia jego życiowego zaangażowania w fenomenologię oraz że antysemityzm Heideggera jest raczej aberracją w jego wciąż aktualnej myśli ekologicznej i politycznej, a nie cechą definiującą. Poprzez uważną lekturę książek i seminariów Heideggera, wraz z pismami innych kluczowych fenomenologów i filozofów politycznych, Marder twierdzi, że ani polityka Heideggera, ani jego refleksje na temat ekologii nie powinny być rozpatrywane w oderwaniu od jego fenomenologii. Wykazując współdeterminację jego fenomenologicznego, ekologicznego i politycznego myślenia, Marder wyjaśnia niepowodzenia Heideggera, nie usprawiedliwiając ich ani nie sugerując, że unieważniają one jego filozoficzne przedsięwzięcie jako całość.