Hegemoniczny plan Indii w Bangladeszu

Oryginalny tytuł:

India's Hegemonic Design in Bangladesh

Zawartość książki:

Indie są postkolonialnym krajem Trzeciego Świata, a raczej konglomeratem różnorodnych narodów, które albo domyślnie stały się częścią "mega narodu" w czasie rozbiorów, albo zostały zmuszone do przyłączenia się do sztucznego, pękniętego podmiotu. Kaszmir, Hyderabad, Goa, Mysore i kilka innych stanów książęcych to przykłady terytoriów zagarniętych przez New Delhi. Prawdziwe Indie - w przeciwieństwie do tak zwanych "lśniących Indii" - to te, w których około 70% ludzi jest zaniedbanych, a około 35% ludzi żyje poniżej granicy ubóstwa. Siedem Sióstr na północnym wschodzie (Arunachal, Assam, Manipur, Meghalaya, Mizoram, Nagaland, Sikkim i Tripura) całkowicie różni się od reszty kraju, zarówno pod względem gospodarczym, jak i politycznym. Reszta świata postrzega Indie jako 1,3-miliardowy rynek.

Co ciekawe, podczas gdy wykształceni i dobrze zorientowani indyjscy myśliciele strategiczni nie wierzą, że ich kraj ma potencjał, by kiedykolwiek stać się supermocarstwem, część indyjskich polityków i hinduskich nacjonalistów - cierpiących na urojenia wielkości - chce, aby ich kraj stał się imperium, tak jak istniało w starożytności, rozciągającym się, mówiąc ogólnie, od Afganistanu po Indonezję, o czym marzył również Nehru. Jednak podczas gdy Indie nie mogą zawrzeć pokoju same ze sobą, z własnymi różnorodnymi narodami - niektóre z nich pielęgnują tendencje odśrodkowe - ich hegemoniczne projekty "Akhand Bharat" wspierane przez BJP-RSS w krajach sąsiednich z pewnością przyniosą odwrotny skutek.

Wygląda na to, że Indie będą musiały ostatecznie odstąpić Chinom niektóre terytoria na południu spornej linii McMohana. W każdym razie Indie, od czasu pierwszego zwycięstwa wyborczego zwolenników faszyzmu hinduskiego pod wodzą Atala Bihari Vajpayee w 1998 r., a zwłaszcza od drugiej tury zwycięstwa Narendry Modiego w 2014 r., stały się niemal totalitarnym państwem hinduskim z fasadą demokracji parlamentarnej. Zmiany w przepisach dotyczących obywatelstwa, Krajowy Rejestr Obywateli (NRC) z 2003 r. i ustawa o zmianie obywatelstwa z 2019 r. są rażąco uprzedzone wobec indyjskich muzułmanów. Miliony z nich zostały już uznane za intruzów z Bangladeszu i Pakistanu. Marginalizacja muzułmanów w Indiach - podobnie jak nazistowskie wykluczenie społeczne Żydów w Niemczech - jest pierwszym poważnym krokiem w kierunku przekształcenia Indii w pełnoprawny kraj protofaszystowski.

Tymczasem trwające brutalne ataki fizyczne na muzułmanów oraz demonizowanie islamu i muzułmańskich władców Indii stały się normą w Indiach Modiego. Faszyści Hindutva nie tylko publicznie deklarują cofnięcie rozbioru z 1947 roku, ale także praktycznie przekształcili Bangladesz w państwo klienckie, instalując proindyjski marionetkowy reżim pod rządami Ligi Awami Sheikh Hasiny w 2008 roku. Jest rzeczą oczywistą, że kierowany przez Hasinę reżim Awami, choć jest indyjskim lokajem, jest całkowicie skorumpowanym, przytłaczająco opresyjnym i powszechnie fałszującym wybory faszystowskim reżimem w Bangladeszu. Łączny wynik jest niezawodnym dowodem na to, że długoterminowe konsekwencje wzrostu faszyzmu Hindutva będą katastrofalne nie tylko dla Indii, ale także dla mniejszych sąsiadów, takich jak Bangladesz, Nepal, Bhutan, Tybet, Birma i Sri Lanka.