Ocena:
Książka jest pięknie napisana i wnikliwie bada uczucie, jakim ludzie darzą jeże. Chociaż wielu czytelników uznało ją za zachwycającą i wciągającą, istnieją obawy dotyczące jakości edycji i powtarzających się treści.
Zalety:Pięknie napisana, wnikliwa, wciągająca i zachwycająca. Pozytywne wrażenia czytelników i uznanie dla tematu.
Wady:Słaba redakcja i korekta, z powtórzeniami i błędami typograficznymi, które utrudniały czytanie.
(na podstawie 6 opinii czytelników)
Hedgehog Diaries - 'The most poignant and heartwarming memoir of the year'
Pięknie napisana opowieść o końcu życia, w której jeże stają się metaforą nadziei.
Jest przesilenie zimowe i Sarah Sands siedzi przy łóżku swojego ojca, przygotowując się na stratę. Jej zdaniem ojciec powinien oszczędzać energię - zahibernować się jak jeż. Kiedy jeż zwija się w kłębek w swoich liściach, jego tętno zwalnia, temperatura ciała spada i przez miesiące pozostaje tam, prawie w ogóle nie oddychając.
Kilka dni wcześniej Sarah i jej wnuk znaleźli w ogrodzie słabego jeża i zabrali go do lokalnego sanktuarium jeży. Nadali jej imię Peggy, a jej los stał się sprawą niecierpiącą zwłoki. Kiedy zbliża się śmierć, łatwiej jest mówić o jeżach. Jest coś w tych domowych, a jednocześnie tajemniczych stworzeniach - kłujących i bezbronnych, dzikich i oswojonych - co, jak ujął to Ted Hughes, sprawia, że czujemy do nich głęboką sympatię.
Jeże od wieków pobudzały wyobraźnię poetów i filozofów. Udało im się przetrwać drogi, psy, kosiarki i pestycydy, ale teraz są gatunkiem zagrożonym. Dla Sarah Sands nasza porażka w ich ochronie jest symptomem naszego wyobcowania z żywego świata. Ale nie wszystko jest jeszcze stracone. W tej uroczej, idiosynkratycznej książce bada znaczenie i moralność jeży i znajduje w świecie jeży źródło głębokiego ukojenia i mądrości.
„Piękna, poruszająca i bardzo osobista książka, ale także zawierająca ważne przesłanie dotyczące potrzeby ochrony naszego naturalnego świata”. - Douglas Gurr, dyrektor Muzeum Historii Naturalnej
