Zbiór poezji Chrisa Stubenraucha, który w inteligentny, a czasem wręcz prześmiewczy sposób porusza osobiste i społeczne tematy związane ze zdrowiem psychicznym przed i w trakcie pandemii COVID-19.
Często przywołując opustoszałe obrazy charakterystyczne dla amerykańskiego Środkowego Zachodu i Wielkich Równin, Stubenrauch sięga głęboko do swojego wewnętrznego humoru, aby przypomnieć sobie, czasem fantastycznie, osobiste doświadczenia i opowiedzieć historie ze swojej młodości. W tytułowym wierszu Headwinds Stubenrauch przyznaje się do grania w gry, czasem dziwaczne, a czasem bardziej uroczyste: "Czasami brakuje mi umiaru / a czasami wymyślam to na bieżąco / a czasami trzymam dwa kościste palce / na czerwono na joysticku".
Podczas gdy gry - od kasyna po podwórko - są wykorzystywane jako istotny element tematyczny, który pojawia się raz po raz, Stubenrauch szeroko odwiedza także inne tematy, opowiadając o sesjach psychiatrycznych, a nawet rozważając zamknięcie w sklepie spożywczym na noc w zabawny sposób: "Przypuszczam, że mógłbym otworzyć pudełko solanek / i rozbić sobie namiot używając najlepszego modelu podłogi / Będę czołgał się używając tylko moich nadgarstków / jak wszyscy wielcy bohaterowie armii / Dotrzymam tego spotkania z samym sobą". Wykorzystując swoją rozległą wyobraźnię, żywe opisy, dramatyczne zakończenia i drażniący liryzm, Stubenrauch często utrudnia stwierdzenie, które doświadczenia są prawdziwe, a które zmyślone - ale jest całkowicie jasne, że rozmyte linie są celowe, pomagając podkreślić i kronikować temat zdrowia psychicznego w wnikliwy sposób.
