Hawkwind: Dni Podziemia: Radykalny eskapizm w epoce paranoi

Opinie czytelników

Książka „Hawkwind: Days of the Underground” autorstwa Joe Banksa oferuje szczegółową i wciągającą eksplorację kultowego zespołu Hawkwind, podkreślając jego wpływ i znaczenie na scenie muzycznej i kulturalnej późnych lat sześćdziesiątych i siedemdziesiątych. Zawiera dogłębne recenzje albumów, eseje, wywiady i mnóstwo zdjęć, dzięki czemu jest niezbędna zarówno dla fanów, jak i nowicjuszy.

Książka jest dobrze zbadana, pouczająca i pięknie napisana, z doskonałymi opisami albumów. Zapewnia kompleksową historię zespołu, w tym wnikliwe eseje i wywiady z kluczowymi członkami. Wielu czytelników doceniło bogatą oprawę wizualną i kontekst, jaki tworzy wokół każdego albumu. Jest chwalona za wzbudzenie ponownego zainteresowania muzyką Hawkwind i jest postrzegana jako niezbędna lektura dla fanów psychodelicznego i kosmicznego rocka.

Niektórzy czytelnicy uważali, że opisy poszczególnych utworów były zbyt obszerne i rozwlekłe. Wspomniano o braku niektórych wywiadów, zwłaszcza z Dave'em Brockiem, a niektórzy zauważyli, że książka może przytłaczać szczegółami. Ponadto, chociaż książka obejmuje okres do 1980 roku, niektórzy woleliby więcej treści poza tym okresem.

(na podstawie 23 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Hawkwind: Days of the Underground: Radical Escapism in the Age of Paranoia

Zawartość książki:

Opis angielskiego zespołu rockowego Hawkwind pokazuje, że był to jeden z najbardziej innowacyjnych i znaczących kulturowo zespołów lat siedemdziesiątych.

Pięćdziesiąt lat od powstania, angielski zespół rockowy Hawkwind nadal inspiruje fanów na całym świecie. Jego wpływy sięgają całego spektrum muzyki alternatywnej, od psychodelii, progresu i punka, przez industrial, elektronikę i stoner rock. Hawkwind był różnie, choć błędnie, pozycjonowany jako spadkobierca zarówno Pink Floyd, jak i Velvet Underground, a także jako brytyjska odpowiedź na Grateful Dead i Krautrock. Zdefiniował gatunek - space rock - działając na częstotliwości, która jest unikalna dla niego samego.

Hawkwind oferował formę radykalnego eskapizmu i alternatywny opis dziwnego nowego świata dla pokolenia młodych ludzi dorastających na planecie, która wydawała się balansować na krawędzi zniszczenia, zagrożona krachem gospodarczym, niepokojami przemysłowymi i polaryzacją polityczną. Podczas gdy inni komentatorzy z przekonaniem twierdzili, że kontrkulturowy eksperyment lat 60. dobiegł końca, Hawkwind zabrał underground na prowincję i poza nią.

W Days of the Underground Joe Banks repozycjonuje Hawkwind jako jeden z najbardziej innowacyjnych i znaczących kulturowo zespołów lat 70-tych. Nie jest to łatwe zadanie. Podobnie jak w przypadku wielu zespołów z tej epoki, wokół Hawkwind narosła leniwa narracja, która nie oddaje sprawiedliwości ogromowi jego ambicji i osiągnięć. Banks zadaje kłam popularnemu postrzeganiu Hawkwind jako jednej długiej lizergicznej opery mydlanej.

Dzięki Days of the Underground pokazuje nam, jak rewolucyjny był Hawkwind.