Opinie czytelników
Podsumowanie:Harpo Speaks! to pamiętnik, który bada życie Harpo Marxa, zapewniając fascynujące spojrzenie na jego wczesne zmagania, relacje i karierę komediową. Książka wypełniona jest bogatymi anegdotami na temat jego rodziny, przyjaźni z legendami literatury i rozrywki oraz wglądem w erę wodewilu. Czytelnicy zwrócili jednak uwagę na liczne błędy typograficzne i sporadyczną dezorganizację narracji.
Zalety:Książka jest wnikliwa i zabawna, napisana wciągającym stylem, który żywo oddaje osobowość i doświadczenia Harpo. Czytelnicy doceniają szczerą opowieść o jego życiu i przedstawiony kontekst historyczny. Pamiętnik z powodzeniem ożywia postać Harpo Marxa, jego relacje i unikalne spojrzenie na przemysł rozrywkowy.
Wady:Wersja na Kindle jest nękana błędami typograficznymi i problemami z formatowaniem, co utrudnia czytanie. Ponadto niektórzy czytelnicy uważają, że narracja nie skupia się na jego karierze z braćmi Marx, poświęcając więcej czasu na życie osobiste i relacje Harpo.
(na podstawie 500 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
Harpo Speaks!
Zawartość książki:
Faksymile wydania z 1961 roku. "Adolph Marx Harpo) przerwał swoją formalną edukację w wieku ośmiu lat, kiedy został wyrzucony przez okno drugiej klasy w P.
S. 86 po raz ostatni przez dwóch irlandzkich kolegów z klasy. Nigdy już tam nie wrócił.
Ale jego nieformalna edukacja rozkwitła na ulicach nowojorskiej Upper East Side; jako pianista w Happy Times Tavern, na wodewilowym torze wczesnych lat 1900, podczas całonocnych gier w pokera w hotelu Algonquin.
Jest to pikantna autobiografia niemego brata Marxa z podkrążonymi oczami, za dużymi spodniami i rudą peruką, który potrafił wysłać glissando na swoją harfę. Od finansowego zakłopotania w dzieciństwie, spowodowanego przez jego drapieżnego brata hazardzistę, Chico, awansował do swobodnie kołyszącego się, swobodnie wydającego, kochającego gry gangu lat dwudziestych, na czele którego stał Alec Woollcott.
Grał w krokieta w posiadłości Woollcottów w Vermont, w pokera w Algonquin, w ruletkę w Rivera i w backgammona w Garden of Allah w Hollywood. W wieku 41 lat w końcu się ożenił i sumiennie opowiada czytelnikowi w stylu scenariusza rozmowy i wydarzenia z pierwszych randek z żoną. Jest to gawędziarska, barwna opowieść przeznaczona do szokowania i trąbienia, która staje się nudna tylko wtedy, gdy nie ma już żadnych figli do spłatania komukolwiek.
Najbardziej atrakcyjne części opowieści Harpo dotyczą jego podróży po Rosji i opisu jego rodziny, w szczególności jego matki Minnie z jej Master Planem i ojca Frenchie handlującego ""lappas"" (resztkami krawieckimi). To przyjemna lektura i dopracowane pisarstwo". Kirkus, 1961.
