Harmonia + Niezgoda: Film i awangardowe ruchy artystyczne na początku XX wieku

Oryginalny tytuł:

Harmony + Dissent: Film and Avant-Garde Art Movements in the Early Twentieth Century

Zawartość książki:

R. Bruce Elder dowodzi, że autorzy wielu manifestów, które w tak żywiołowy sposób zapowiadały pojawienie się kolejnego ruchu artystycznego, mieli wspólne aspiracje: proponowali przeformułowanie sztuk wizualnych, literackich i performatywnych tak, by mogły one nabrać atrybutów kina.

Jak przekonuje Elder, w pierwszych dekadach XX wieku kino stało się kluczową siłą artystyczną, wokół której ukształtowała się niezwykła różnorodność i liczba form estetycznych. Aby to wykazać, Elder rozpoczyna od szeroko zakrojonej dyskusji, która otwiera kilka szerokich tematów dotyczących reżimu poznawczego (i percepcyjnego) nowoczesności, aby ustalić, że kryzys w tym reżimie wywołał pewne osobliwe i wysoce wątpliwe przekonania i entuzjazm epistemologiczny.

Poprzez tę dyskusję Elder wysuwa zaskakujące twierdzenie, że kryzys poznania wywołany przez nowoczesność zrodził, w odpowiedzi, szczególny rodzaj „pneumatycznej (duchowej) epistemologii”. Następnie Elder pokazuje, że wczesne koncepcje kina były pod silnym wpływem tej pneumatycznej epistemologii i wykorzystuje tę koncepcję kina, aby wyjaśnić jego kluczową rolę w kształtowaniu dwóch kluczowych momentów w sztuce początku XX wieku: dążenia do stworzenia czystej, „bezprzedmiotowej” (nieprzedstawiającej) sztuki oraz rosyjskiego suprematyzmu, konstruktywizmu i produktywizmu.