Opinie czytelników
Podsumowanie:Książka zawiera szczegółowy i dobrze zbadany opis Harlem Hellfighters, afroamerykańskiej jednostki piechoty podczas I wojny światowej. Zgłębia tematy męstwa, uprzedzeń rasowych i kontekstu kulturowego epoki, jednocześnie podkreślając znaczący wkład jednostki w wysiłek wojenny i uznanie, jakie otrzymali za granicą w porównaniu z ich traktowaniem w kraju. Ogólnie rzecz biorąc, czytelnicy uznali ją za pouczającą i ważną dla zrozumienia mniej znanego aspektu amerykańskiej historii.
Zalety:Dobrze napisany i udokumentowany, wysoce zalecany, zapewnia wgląd w unikalną perspektywę historyczną, dobrze zbadana prezentacja, pouczająca i otwierająca oczy, świetna fabuła, podkreśla męstwo i osiągnięcia Harlem Hellfighters, bada aspekty kulturowe, takie jak jazz i dynamika rasowa.
Wady:Niektórzy czytelnicy zauważyli, że brakuje w nim szczegółowych informacji na temat walk i pomija działania wojskowe, może być suchy dla niektórych, niewystarczająco koncentruje się na rzeczywistych doświadczeniach bitewnych, prawdopodobnie kładzie zbyt duży nacisk na historię społeczną, a nie historię wojskową.
(na podstawie 28 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
Harlem's Hell Fighters: The African-American 369th Infantry in World War I
Zawartość książki:
Kiedy Stany Zjednoczone przystąpiły do I wojny światowej w 1917 roku, tysiące Afroamerykanów zgłosiło się na ochotnika do walki o kraj, który przyznał im jedynie ograniczone prawa obywatelskie. Wielu z Nowego Jorku dołączyło do 15 Pułku Piechoty N.Y., regimentu Gwardii Narodowej, później nazwanego 369 Pułkiem Piechoty USA.
Dowodzeni przez w większości niedoświadczonych białych i czarnych oficerów, mężczyźni ci nie tylko otrzymali niewiele instrukcji w obozie szkoleniowym w Karolinie Południowej, ale byli częstymi ofiarami rasowego nękania zarówno ze strony cywilów, jak i swoich białych towarzyszy. Po przybyciu do Francji początkowo służyli jako robotnicy, jednocześnie starając się udowodnić swoją wartość jako amerykańscy żołnierze. Potem dostali swoją szansę.
369.
pułk stał się jedną z niewielu amerykańskich jednostek, którym amerykański dowódca, generał John J. Pershing, pozwolił służyć pod francuskim dowództwem.
Przywdziewając francuskie mundury i francuskie karabiny, żołnierze 369. pułku dzielnie walczyli u boku francuskich Marokańczyków i utrzymywali jeden z najszerszych sektorów na froncie zachodnim. Cały pułk został odznaczony Croix de Guerre, najwyższym odznaczeniem wojskowym francuskiego rządu.
Relacje Stephena L. Harrisa na temat męstwa wielu pojedynczych żołnierzy stanowią ekscytującą lekturę, zwłaszcza Henry'ego Johnsona, który bronił się przed całym niemieckim oddziałem za pomocą dużego noża. Po przeczytaniu tej książki będziesz wiedział, dlaczego Niemcy bali się czarnoskórych żołnierzy 369.
pułku i dlaczego Francuzi nazywali ich „piekielnymi wojownikami”.
