Hard White: Główny nurt rasizmu w amerykańskiej polityce

Opinie czytelników

Książka „Hard White” zawiera dogłębną analizę współczesnego rasizmu w amerykańskiej polityce, podkreślając, że choć jawna supremacja białych mogła się zmniejszyć, to dostosowała się i nadal wpływa na retorykę polityczną i dynamikę społeczną. Zagłębia się w ewolucję wrogości białych wobec grup mniejszościowych i przedstawia bogactwo danych statystycznych na poparcie swoich argumentów.

Książka jest dobrze zbadana i zawiera ponad sześćdziesiąt wykresów, tabel i wykresów, które skutecznie ilustrują jej punkty. Oferuje ona poważne badanie trwałości rasizmu w polityce Stanów Zjednoczonych i ewoluującej natury białej supremacji. Autorzy dostarczają przekonujących argumentów na temat zagrożeń stojących przed amerykańską demokracją związanych z polaryzacją polityczną i konfliktami rasowymi.

Niektórzy czytelnicy mogą uznać, że duże oparcie na statystykach i danych jest przytłaczające lub suche. Treść może również stanowić wyzwanie dla tych, którzy oczekują bardziej narracyjnego lub mniej akademickiego podejścia do tematu.

(na podstawie 1 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Hard White: The Mainstreaming of Racism in American Politics

Zawartość książki:

Ruch białych nacjonalistów w Stanach Zjednoczonych nie jest niczym nowym. Jednak przed wiecem Unite the Right w Charlottesville w Wirginii w 2017 r. wielu Amerykanów zakładało, że istnieje on jedynie na obrzeżach naszego systemu politycznego, jako mroczny relikt kulturowy wypchnięty z głównego nurtu przez zwycięstwa Ruchu Praw Obywatelskich. Wydarzenia w Charlottesville jasno pokazały, że nie doceniliśmy skali ruchu białych nacjonalistów.

Reakcja Donalda Trumpa na nie uświadomiła nam, że ruch ten zyskał polityczną siłę w Białym Domu. Jednak, jak dowodzi ta książka, główny nurt białego nacjonalizmu nie rozpoczął się wraz z Trumpem, ale rozpoczął się w erze Obamy.

Hard White wyjaśnia, w jaki sposób doszło do włączenia białego nacjonalizmu do głównego nurtu, wskazując na dwie główne zmiany w ruchu. Po pierwsze, kadencja prezydencka Baracka Obamy, wraz ze wzrostem reprezentacji mniejszości, zwiększyła obawy białych wobec muzułmanów, latynoskich imigrantów i czarnoskórych Amerykanów. Podczas gdy antysemickie nastroje pozostały nieco na marginesie, wrogość wobec muzułmanów, Latynosów i Afroamerykanów wzrosła do głównego nurtu konserwatywnych poglądów. W tym samym czasie przywódcy białych nacjonalistów przenieśli swoją uwagę i zasoby z protestów na politykę wyborczą, a książka śledzi ewolucję politycznych wypraw ruchu od Davida Duke'a po American Freedom Party, Tea Party i wreszcie pojawienie się Alt-Right. Co ciekawe, pokazuje również, że wrogość białych osiągnęła szczyt w 2012 r., a nie w 2016 r.

Richard C. Fording i Sanford F. Schram pokazują również, że kluczem do zwycięstwa Trumpa nie było przekonanie zaniepokojonych ekonomicznie wyborców do rasowego konserwatyzmu. Trump zmobilizował raczej rasowo wrogich wyborców w kluczowych stanach, które w 2016 r. zmieniły kolor z niebieskiego na czerwony. W rzeczywistości autorzy pokazują, że frekwencja wyborcza wśród białych rasowych konserwatystów w sześciu stanach, które Trump zmienił, była znacznie wyższa w 2016 roku w porównaniu do 2012 roku. Pokazują również, że biali konserwatyści rasowi znacznie częściej uczestniczyli w wyborach poza głosowaniem w 2016 roku. Jednak wzrost białego nacjonalizmu zmobilizował również rasowych postępowców. Podczas gdy książka argumentuje, że biały ekstremizm będzie miał trwały wpływ na amerykańską politykę wyborczą jeszcze przez jakiś czas, sugeruje, że drogą naprzód jest ponowne skupienie się na solidarności społecznej, kończąc pomysłami na to, jak budować tę solidarność.