Hallelujah Blackout

Opinie czytelników

„Hallelujah Blackout” Alexa Lemona otrzymuje mieszane recenzje, z których niektórzy chwalą jego pomysłowy język i głębię emocjonalną, podczas gdy inni krytykują go za to, że jest zbyt sprytny i brakuje mu prawdziwej ludzkiej więzi.

Książka zawiera sprytną grę słów, bujne obrazy i świeży styl poruszający złożone tematy bez popadania w użalanie się nad sobą. Wielu recenzentów zauważa momenty potężnej poezji i wciągającej narracji.

Krytycy twierdzą, że po pewnym czasie spryt staje się nużący, a więź emocjonalna słabnie. Niektóre wiersze są postrzegane jako niejasne lub zbyt złożone, co prowadzi do nietrafionych doświadczeń, a zbiór może być zbyt długi, jak na głębię, którą oferuje.

(na podstawie 4 opinii czytelników)

Zawartość książki:

Prace Alexa Lemona wymykają się kategoryzacji.

Wyraziste zestawienia obrazów przywołują na myśl Szkołę Nowojorską, słowne kolaże sugerują asocjacyjną metodę postmodernistów, a jego żartobliwa dbałość o dźwięk przypomina elementy poezji Szkoły Językowej. Podczas gdy te elementy pojawiają się w twórczości Lemona, jego poezja pozostaje głęboko oryginalna, a jego głos niezwykle odrębny.

Lemon jest również, podobnie jak Frank O'Hara, poetą autobiograficznym, wykorzystującym materiały z życia jako inspirację. W wieku 29 lat przeżył już operację mózgu. Wciąż boryka się ze skutkami operacji, w tym stopniową utratą wzroku, przywołuje, głosi, deklamuje i serenaduje świat, który powstaje po naruszeniu tożsamości.

Kiedy błony dzielące umysł i ciało pękają, rezultatem nie jest pustka, ale dziwny krajobraz sensoryczny, w którym wszystkie bodźce istnieją na tym samym poziomie. Unikając łatwych pokus zarówno rozpaczy, jak i pocieszenia, Hallelujah Blackout obejmuje pełen zakres ludzkiego doświadczenia.