Half in / Half Out: Wiersze według numeru 69758

Opinie czytelników

Recenzje podkreślają potężną i inspirującą historię o odporności i życzliwości. Czytelnicy doceniają uczciwość autora i jego pozytywny wpływ na innych, sugerując, że książka jest transformująca i zasługuje na szerokie grono czytelników.

Czytelnicy uważają książkę za inspirującą i zmieniającą życie. Bardzo chwalona jest dobroć i uczciwość autora, a także jego pozytywny wpływ na lokalną młodzież.

W recenzjach nie wspomniano o żadnych istotnych wadach.

(na podstawie 4 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Half in / Half Out: Poems by Number 69758

Zawartość książki:

Dorastałem w trudnej dzielnicy. Moja szkoła podstawowa w Bronksie nosiła przydomek "Szkoła złamanych marzeń". W wieku dziewięciu lat zrobiłem pistolet na zamek błyskawiczny, by móc zastrzelić rywalizującego ze mną dziewięcioletniego członka gangu.

Mój tata wiedział, że nasza okolica to złe wieści i próbował nas stamtąd wyciągnąć, ale życie wciąż nas ściągało z powrotem. Nawet gdy przez pewien czas mieszkaliśmy w Karolinie Północnej, w moich żyłach wciąż płynęło życie nowojorskich bandytów. Moja nauczycielka angielskiego w liceum - łagodna dama z Południa - przyłapała mnie na pisaniu na makulaturze i przeczytała na głos myśli, które rozpalały mnie od środka: "Twoi ziomale pchają czas, narkotyki lub stokrotki". Chciała wiedzieć, co to znaczy. Jak mógłbym to wyjaśnić?

To znaczyło, że całe moje życie zostało zatrute przez piekło, które nazywałam domem. To znaczyło, że moja normalność była czyimś koszmarem. Oznaczało to, że chociaż raz po raz przeprowadzałem się do tego samego bloku w Bronksie, to zanim osiągnąłem dorosłość, nigdy więcej nie zobaczyłem żadnego z dzieciaków ze "Szkoły Złamanych Marzeń". Znikali, jeden po drugim, odsiadując wyrok w więzieniu, ćpając na ulicach lub pchając stokrotki na długo przed tym, jak powinni.

Nauczyciel angielskiego kazał mi napisać moją historię. Zapisać słowa, które wylały się z mojego bólu. Może pewnego dnia, powiedziała, jakiś młody człowiek przeczyta te słowa i będzie miał lepsze życie. Dwa lata później, stojąc na dziedzińcu największego więzienia na świecie, przypomniałem sobie jej słowa. I zacząłem pisać. Nigdy nie przestałem.

Teraz, kilkadziesiąt lat później, książka, do której napisania mnie zainspirowała, jest już w druku. Te wiersze są moim przedstawieniem siebie. To słowa, które przez 40 lat zapisywałem w zeszytach w szkole i na skrawkach papieru w więzieniu, na notatnikach, serwetkach i wszystkim, co miałem pod ręką. Są to słowa, których użyłem, aby wyrazić życie, którego nigdy nie miałem nadziei wyjaśnić inaczej. Stałem na dziedzińcu największego więzienia na świecie. Byłem w niewoli narkotyków, depresji, demonów, gangów, państwa, a nawet samego diabła.

Ale nie jestem już więźniem.