Hałas otoczenia w morzu

Opinie czytelników

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 2 głosach.

Oryginalny tytuł:

Ambient Noise in the Sea

Zawartość książki:

Hałas otoczenia można luźno określić jako niepożądany dźwięk pochodzący z samego morza. Jego składniki zazwyczaj pochodzą z różnych, nieco rozproszonych źródeł: zmian ciśnienia i efektów hydrostatycznych pływów i fal, turbulencji oceanicznych, zakłóceń sejsmicznych, odległego ruchu statków, wiatru, opadów deszczu, zapadania się pęcherzyków utworzonych przez działanie fal, pobudzenia termicznego, zwierząt morskich i aktywności biologicznej, łamania lodu oraz hałasu wytwarzanego przez człowieka, takiego jak odległe platformy wiertnicze.

W zależności od lokalizacji w przestrzeni oceanicznej, pory dnia, pory roku i roku oraz przypadku zdarzeń i natury, wyżej wymienione źródła mogą, ale nie muszą, przyczyniać się do całkowitego hałasu otoczenia w danym czasie i miejscu; i może, ale nie musi istnieć jako szerokie lub wąskie pasma energii w różnych regionach widma częstotliwości. Dokładniej definiując, hałas otoczenia to ta część całkowitego tła akustycznego obserwowanego przez hydrofon dookólny w morzu, która: (1) nie jest spowodowana szumem własnym systemu hydrofonu, takim jak szum przepływu prądu wokół hydrofonu pomiarowego i wszystkie formy szumu elektrycznego; hałas otoczenia jest niezależny od środków użytych do jego obserwacji; oraz (2) nie jest spowodowany innymi możliwymi do zidentyfikowania zlokalizowanymi źródłami hałasu. Szum otoczenia jest tym, co "pozostaje" po uwzględnieniu wszystkich możliwych do zidentyfikowania źródeł hałasu.

Hałas otoczenia jest szczególnie ważnym czynnikiem przy wykrywaniu i identyfikacji celów - czy to okrętów podwodnych, pojazdów podwodnych, pływających min czy ryb - w stosunkowo cichych środowiskach i sytuacjach oceanicznych. W przypadku sonaru aktywnego, hałas otoczenia zazwyczaj staje się dominującym tłem, na którym odbiornik sonaru próbuje wykryć i ewentualnie zidentyfikować cele w przestrzeni oceanicznej (nie zajmując się przeszukiwaniem dna oceanu), gdy jest większy niż hałas własny i po tym, jak stosunkowo głośny hałas pogłosowy wytworzony przez pingi sonaru aktywnego wygasł w cyklu sonaru.

W przypadku sonaru pasywnego, po uwzględnieniu szumów własnych i możliwych szumów zewnętrznych pochodzących z możliwych do zidentyfikowania źródeł, szum otoczenia jest tłem, na którym odbiornik sonaru stara się wykryć i zidentyfikować cele. Niniejsza książka, AMBIENT NOISE IN THE SEA autorstwa Roberta Uricka, podsumowuje główne cechy hałasu otoczenia i daje czytelnikowi łatwy do odczytania, zrozumiały wstęp do jego niesklasyfikowanej literatury.

Książka ta jest niezbędna dla inżynierów zajmujących się aktywnymi i pasywnymi sonarami, podwodnymi czujnikami i systemami uzbrojenia oraz przetwarzaniem sygnałów podwodnych.