Thomas Jefferson's Haitian Policy: Myths and Realities
Jednym z najbardziej kontrowersyjnych aspektów prezydentury Thomasa Jeffersona, a właściwie jego kariery politycznej, jest jego polityka wobec kraju, który obecnie jest Haiti, znanego wówczas jako St.
Domingo. Unikając obszernych badań nad jego haitańską polityką, większość historyków potępia Jeffersona jako rasistę, który realizował swój anty-afrykański program, spiskując z Napoleonem w celu "zagłodzenia Toussainta", Touissainta Louverture'a, władcy Haiti, do poddania się francuskim armiom.
Kiedy strategia ta zawiodła, a Haiti uzyskało niepodległość w 1804 roku, Jefferson rzekomo podjął wysiłki, aby zmusić Kongres do nałożenia embarga na Haiti w latach 1806-1809. Jest to dziś ortodoksyjna, mainstreamowa interpretacja haitańskiej polityki Jeffersona. W rewolucyjnej rewizjonistycznej ocenie, Arthur Scherr's Thomas Jefferson's Haitian Policy: Myths and Realities Arthura Scherra podważa tę interpretację.
Jego dogłębnie zbadana praca ujawnia, że Jefferson był w rzeczywistości ogólnie przychylny rewolucji haitańskiej, przed i podczas swojej prezydentury, i wspierał jej niepodległość. Co więcej, podczas swojej emerytury prezydenckiej, kiedy nie był już obciążony obowiązkami związanymi z poszukiwaniem narodowego konsensusu na stanowisku publicznym, posunął się tak daleko, że zaproponował, aby nowonarodzeni niewolnicy w południowych Stanach Zjednoczonych zostali wyemancypowani po osiągnięciu dojrzałości i wysłani na Haiti, co wzmocniłoby ten wyjątkowy, rządzony przez czarnych kraj zachodnioindyjski i stopniowo wyeliminowałoby odrażającą beczkę prochu południowego niewolnictwa z wybrzeży USA.
