Habsburg Lemberg: Architecture, Public Space, and Politics in the Galician Capital, 1772-1914
Kiedy Austria zaanektowała Galicję podczas pierwszego rozbioru Polski w 1772 roku, stolica prowincji, Lwów, była podupadającym barokowym miastem. Do wybuchu I wojny światowej w 1914 r.
Lwów stał się kwitnącym miastem o nowoczesnym, miejskim, a jednocześnie wyraźnie habsburskim charakterze. W ciągu długiego XIX wieku zarówno wygląd Lwowa, jak i wykorzystanie przestrzeni publicznej uległy znacznym zmianom. Centrum miasta zostało przekształcone w wizytówkę nowoczesności i miejsce sprzecznych symbolicznych reprezentacji, podczas gdy inne obszary pozostały podupadłe, przeludnione i zaniedbane.
Habsburski Lwów: Architecture, Public Space, and Politics in the Galician Capital, 1772-1914 ujawnia, że za różnymi narodowymi i pozytywistycznymi narracjami historycznymi o Lwowie i jego architekturze, zawsze istniało miasto, które było oznaczone jako kosmopolityczne, ale prowincjonalne; i Wiedeń, ale wciąż ze Wschodu. Budynki, ulice, parki i pomniki stały się nieodłączną częścią złożonego zestawu kulturowo napędzanej polityki.