Habib Girgis: Koptyjski prawosławny pedagog i światło w ciemności

Opinie czytelników

Książka jest obszerną biografią św. Habiba Girgisa, badającą jego życie, wpływ na społeczność koptyjską i wkład w edukację religijną. Łączy w sobie historyczne, społeczne i teologiczne spostrzeżenia z kolekcją rzadkich fotografii, dzięki czemu jest zarówno pracą akademicką, jak i przystępną narracją dla zrozumienia współczesnych zmagań koptyjskich.

⬤ Dobrze zbadane i pouczające
⬤ wciągające pisanie, które podkreśla rewolucyjną postać
⬤ zawiera historyczne zdjęcia i dokumenty
⬤ służy jako cenne źródło zrozumienia koptyjskiej historii i edukacji
⬤ inspiruje i rzuca wyzwanie czytelnikom.

Niektórzy czytelnicy mogą uznać gęste tło akademickie za mniej atrakcyjne; długość 296 stron może zniechęcić tych, którzy szukają szybkiej lektury.

(na podstawie 6 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Habib Girgis: Coptic Orthodox Educator and a Light in the Darkness

Zawartość książki:

Jest to pierwsza kompleksowa praca opublikowana na temat życia Habiba Girgisa. W połowie XIX wieku Koptyjski Kościół Ortodoksyjny znajdował się w stanie głębokiej wrażliwości, która rozdarła samą tkankę koptyjskiej tożsamości. W odpowiedzi Girgis poświęcił swoje życie rozwojowi edukacji religijnej i teologicznej.

Niniejsza książka śledzi trwającą sześć dekad karierę Girgisa jako pedagoga, reformatora, dziekana kolegium teologicznego i pioniera ruchu szkół niedzielnych w Egipcie - w tym jego publikacje i nowo odkryte teksty z Koptyjskich Archiwów Prawosławnych w Kairze. Śledzi jego program reformy edukacyjnej w Kościele koptyjskim od młodości do starości, a także jego pracę wśród mieszkańców wsi w Górnym Egipcie. Szczegółowo opisuje jego walkę o realizację wizji koptyjskiej tożsamości ukształtowanej poprzez edukację, w obliczu wrogiego środowiska.

Ból i siła Girgisa są najbardziej widoczne pod koniec jego kariery, kiedy powiedział: „Pomimo wysiłków, które wyczerpały moje zdrowie i zmiażdżyły moją siłę, nie poddałem się ani na jeden dzień nikomu, kto mi się opierał lub zazdrościł.... Ptaki dziobią tylko dojrzałe owoce. Dziękuję Bogu Wszechmogącemu, że dzięki Jego łasce rozpacz nigdy nie przeniknęła mojej duszy nawet na jeden dzień, ale w rzeczywistości nieustannie uśmiecham się do opornych.... Konieczne jest, abyśmy nie zawiedli w czynieniu dobra, ponieważ zbierzemy żniwo we właściwym czasie, jeśli się nie znudzimy”.