H. G. Adler: Życie w wielu światach

Opinie czytelników

Książka zapewnia dogłębne spojrzenie na życie ocalałego z Auschwitz Adlera, ukazując jego literacki wkład i odporność po przeżyciu okropności Holokaustu. Recenzent docenia szczegółowe przedstawienie doświadczeń Adlera i tego, jak przekształcił swoją traumę w znaczące życie poświęcone literaturze i filozofii. Wyraża jednak pragnienie, by bardziej skupić się na mniej znanych aspektach życia i twórczości Adlera.

Książka oferuje szczegółowy i pełen szacunku portret życia Adlera, podkreślając jego odporność i wkład literacki. Umiejętnie łączy faktyczne szczegóły z fragmentami własnych prac Adlera, podkreślając wpływ jego doświadczeń na jego filozofię i kreatywność. Poświęcenie autora dla uchwycenia historii Adlera jest godne pochwały.

Recenzent uważa, że książka mogłaby zawierać więcej informacji na temat mniej znanych aspektów życia Adlera i bardziej abstrakcyjnych dzieł. Niektóre części mogą wydawać się zbyt skoncentrowane na znanych elementach narracji Adlera, pozostawiając poczucie utraconych możliwości głębszej eksploracji.

(na podstawie 3 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

H. G. Adler: A Life in Many Worlds

Zawartość książki:

Biografia H.

G. Adlera (1910-88) to historia ocalałego z Theresienstadt, Auschwitz i dwóch innych obozów koncentracyjnych, który nie tylko przeżył największy kataklizm XX wieku, ale także poświęcił swoją karierę literacką i naukową, aby opowiedzieć historię tych, którzy zginęli w ponad dwóch tuzinach książek beletrystycznych, poetyckich, historycznych, socjologicznych i religijnych.

A jednak przez większość swojego życia pozostawał niemal całkowicie nieznany. Pisarz pisarza, badacz przełomowych, pionierskich prac na temat Holokaustu, znany eseista radiowy w powojennych Niemczech, ostatni przedstawiciel literackiego Koła Praskiego, na czele którego stał Kafka, kluczowy współpracownik oskarżenia w procesie Adolfa Eichmanna, Adler był człowiekiem swoich czasów, których czasy żyły przez niego. Jego historia jest historią wielu innych, ale także historią, która jest jego własną.

Jej sednem jest głęboka opowieść o miłości i wytrwałości w obliczu utraty pierwszej żony, Gertrud Klepetar, która towarzyszyła swojej matce w komorze gazowej w Auschwitz, a także o zalotach i długiej korespondencji z Bettiną Gross, praską artystką, która uciekła do Wielkiej Brytanii, by później dowiedzieć się, że jej matka również była w Theresienstadt z Adlerem, zanim ostatecznie zginęła w Auschwitz. Wygłoszenie w Theresienstadt wykładu upamiętniającego sześćdziesiąte urodziny Kafki, na którym obecna była ulubiona siostra Kafki; pielęgnowanie młodego pokolenia artystów i intelektualistów, w tym izraelskiego artysty Jehudy Bacona i serbskiego powieściopisarza Ivana Ivanji; zachowanie kompozycji Viktora Ullmanna i jego opery Cesarz Atlantydy, tylko po to, by zobaczyć ich premierę dekady później z uznaniem na całym świecie; i bieda powojennego życia podczas tworzenia powieści, poezji i stypendiów, które uczyniły jego reputację - wszystko to jest częścią życia przeżytego w danej chwili, ale poświęconego przyszłości, a także człowieka zaangażowanego w pomoc ludzkiej godności w jego czasach i tych, które nadejdą.