Gwizd wiatru, współczesna baśń

Opinie czytelników

Ogólnie rzecz biorąc, „Gwizdek na wietrze” to uwielbiana książka, która oddaje niewinność dzieciństwa poprzez opowieść o dzieciach, które mylą zbiegłego skazańca z Jezusem. Czytelnicy doceniają uroczą narrację i głębszą eksplorację postaci w porównaniu z adaptacją filmową.

Książka zawiera uroczego dziecięcego narratora, humor i serce; oferuje głębszą eksplorację postaci w porównaniu z filmem i jest ceniona za niewinny i komiczny portret dzieci. Wielu czytelników uznało ją za poruszającą historię z motywami zaufania, odkupienia i niewinności dzieciństwa.

Niektórzy czytelnicy uznali książkę za trudną do przeczytania, wymagającą wyższego poziomu czytania, aby w pełni się nią cieszyć. Inni byli rozczarowani różnicami w stosunku do filmu i dostrzeżonymi problemami z edycją książki. Pojawiły się doniesienia o uszkodzonych kopiach i braku jasności w niektórych scenach, co pogorszyło wrażenia z lektury.

(na podstawie 18 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Whistle Down the Wind, a Modern Fable

Zawartość książki:

„Mam dziesięć lat i nazywają mnie Brat.

„Oczywiście to nie jest moje właściwe imię, nikt nie mógłby zostać ochrzczony takim imieniem.

„Wszystkie nasze marne imiona to imiona ptaków. Nie pytaj mnie dlaczego. Wyobrażam sobie, że nasza matka lubiła ptaki i latanie, choć niewiele o niej wiem. Kilka lat temu odleciała z postacią zwaną Peregrine. Mieszka w Południowej Afryce, na innego rodzaju farmie, i raz na jakiś czas dostajemy kartkę świąteczną - co jest całkiem przydatne, ponieważ zachowujemy znaczek”.

Tak zaczyna się historia Brat (oficjalnie Brambling), jej dwunastoletniej siostry Swallow (która pełniła rolę matki dla załogi), jej palącego papierosy siedmioletniego brata, Poor Baby (ochrzczonego Merlin) i niezwykłego sekretu, który przysięgli zachować.

Cała trójka mieszkała na farmie w Anglii ze swoim ojcem i wyjątkowym przyjacielem, pekińczykiem o imieniu Bette Davis. Przygoda rozpoczęła się pewnego dnia, gdy dziwny, strasznie chory mężczyzna zapukał do drzwi żłobu i został przyjęty przez Jaskółkę. Zapytała go o imię i usłyszała, jak powiedział „Jezus” wkrótce po wejściu. Poza tym użył biblijnego cytatu i, co najważniejsze, miał dziury po gwoździach w obu stopach.

W ten sposób dzieci po raz pierwszy dowiedziały się, że Jezus powrócił na ziemię i przybył na ich farmę w poszukiwaniu schronienia. Do nich należało przywrócenie go do zdrowia, aby mógł przyjąć pasterzy i mędrców, którzy mieli do niego przybyć. Wiedzieli też, że będą musieli zachować Wielki Sekret dla siebie. Doświadczenie nauczyło ich, że dorosłym nie można powierzać tak ważnych informacji. Tak czy inaczej, dorośli byli już podekscytowani jakimś dziwnym człowiekiem.

Historia trójki dzieci, które zjednoczyły siły, by chronić człowieka, który według nich był Chrystusem powracającym na ziemię, ma w sobie coś z mitu. Jednak dzięki slangowemu, przyziemnemu Bratowi jako narratorowi, ta współczesna bajka jest bardziej energiczna niż sentymentalna, bardziej prowokująca niż pobożna. Mary Hayley Bell napisała uderzająco oryginalną powieść, pełną czułości i uroku, które są zbyt rzadkie w dzisiejszej beletrystyce.