Gurdżijew i kobiety liny: Notatki ze spotkań w Paryżu i Nowym Jorku w latach 1935-1939 i 1948-1949

Opinie czytelników

Książka zapewnia wciągające i wnikliwe spojrzenie na życie i nauki Gurdżijewa poprzez relacje z pierwszej ręki jego uczniów, w szczególności grupy kobiet, które z nim trenowały. Chociaż oddaje istotę ich doświadczeń i przemian, które przeszli, ma również wady pod względem czytelności i przejrzystości.

⬤ Zabawne i zaskakujące narracje, które podkreślają skandaliczne, ale skuteczne metody nauczania Gurdżijewa.
⬤ Oferuje unikalną perspektywę życia z Gurdżijewem z pierwszej ręki, przedstawiając żywy obraz Paryża lat 20. i 30. ubiegłego wieku.
⬤ Fascynujący wgląd w przemianę jego uczniów, co czyni ją atrakcyjną dla osób zainteresowanych naukami Gurdżijewa.
⬤ Polecana poważnym studentom Gurdżijewa, ponieważ zawiera istotne relacje z pierwszej ręki.

⬤ Niektórzy czytelnicy uważają, że książka jest zagmatwana i trudna do zrozumienia, szczególnie ze względu na reprodukcję akcentowanego angielskiego Gurdżijewa.
⬤ Brakuje jej jasnej struktury, co prowadzi do długich, meandrujących opisów, które mogą być nudne i nie na temat.
⬤ Niektórzy czytelnicy uważają, że skupienie się na przyziemnych szczegółach odciąga uwagę od opisu duchowych zmagań i nauk, sprawiając, że wydaje się, że jest to raczej krytyka żywności niż duchowa eksploracja.

(na podstawie 14 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Gurdjieff and the Women of the Rope: Notes of Meetings in Paris and New York 1935-1939 and 1948-1949

Zawartość książki:

W połowie lat trzydziestych w Paryżu Gurdżijew zebrał cztery kobiety: Solitę Solano, Kathryn Hulme, Alice Rohrer i Elizabeth Gordon - i utworzył specjalną, wzajemnie wspierającą się grupę roboczą.

W alegorii wyjaśnił: Wybieracie się w podróż pod moim przewodnictwem, „podróż do wnętrza świata”, jak wspinaczka wysokogórska, gdzie musicie być spętane liną dla bezpieczeństwa, gdzie każda musi myśleć o innych na linie, wszystkie za jedną i jedna za wszystkie. Krótko mówiąc, musicie pomagać sobie nawzajem „jak ręka rękę myje”, każdy wnosząc wkład do firmy zgodnie ze swoim światłem, zgodnie ze swoimi środkami. Tylko wierna, ciężka praca nad sobą zaprowadzi was tam, gdzie ja chcę, a nie wasze życzenia.

Między sobą nazywali swoją czwórkę „Liną”.

Towarzystwo wokół stołu Gurdżijewa, jego głównego miejsca nauczania, wkrótce powiększyło się o Louise Davidson, Margaret Anderson, Georgette Leblanc i Jane Heap.