Grimmish

Opinie czytelników

Książka jest fabularyzowaną historią włosko-amerykańskiego boksera Grimma z początku XX wieku, znanego z niezwykłej odporności na ciosy na ringu. Narracja zawiera bogato opisane epizody z jego życia i kariery bokserskiej, w szczególności skupiając się na jego walkach w Australii, i jest przedstawiona przez pryzmat entuzjastycznego dziennikarza. Pisanie charakteryzuje się pomysłowym językiem i pomysłowym opowiadaniem historii, zawierającym elementy takie jak gadająca koza, dzięki czemu jest to przyjemne doświadczenie dla czytelników, nawet tych obojętnych na boks.

Bogato opisane epizody, pomysłowy język, pomysłowa fabuła, elementy humorystyczne, wciągająca dla czytelników o różnych zainteresowaniach, niezapomniane wrażenia z lektury, sprytna i wnikliwa narracja.

Może nie spodobać się czytelnikom, którzy nie są zainteresowani boksem lub kontekstem historycznym; niektórzy mogą uznać streszczenie za niewystarczające do przekazania głębi książki.

(na podstawie 3 opinii czytelników)

Zawartość książki:

Po prostu nie wierzę, że człowiek jest z krwi i kości”. - Jack Johnson, mistrz świata wagi ciężkiej w boksie.

Ból był dla Joe Grima sposobem wyrażania siebie, źródłem utrzymania i powodem istnienia. W latach 1908-09 włosko-amerykański bokser podróżował po Australii, przegrywając walki, ale zadziwiając tłumy swoim showmaństwem i niezwykłą odpornością fizyczną. Na wschodnim wybrzeżu Grim odegrał drugoplanową rolę w walce stulecia Jack Johnson-Tommy Burns; na zachodnim wybrzeżu trafił do zakładu dla obłąkanych. W międzyczasie bawił się koncepcją i rzeczywistością bólu w szokujący sposób, jakiego nie widziano wcześniej ani później.

Michael Winkler splata historię Grima w Australii i medytacje nad bólem z przemyśleniami na temat męskości i wrażliwości, a także gadającą kozą i wątpliwymi żartami, w haymaker eksperymentalnej literatury faktu.

„Najdziwniejsza książka, jaką prawdopodobnie przeczytasz w tym roku”. - JM Coetzee.

Grimmish zaspokaja potrzebę, o której nawet nie wiedziałem. Poruszałem się między wybuchami dzikiego śmiechu, dreszczami przerażenia i westchnieniami podziwu dla werbalnego dowodzenia Winklera: świeżości i mięśni jego czasowników, niepowstrzymanego przepływu jego obrazów, dziwacznego dowcipu języka pugilizmu - a przez cały czas poruszający podziemny błysk dziwnej męskiej czułości. - Helen Garner.