Ocena:
Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 5 głosach.
Grief: The Biography of a Holocaust Photograph
W styczniu 1942 roku radzieccy fotografowie prasowi natknęli się na scenę, jakiej nigdy wcześniej nie udokumentowali. Tego dnia sfotografowali pierwsze wyzwolenie niemieckiego miejsca masowego okrucieństwa, gdzie około 7000 Żydów i innych osób zostało straconych w okopie przeciwczołgowym w pobliżu Kerczu na Półwyspie Krymskim.
Dmitri Baltermants, fotoreporter pracujący dla radzieckiej gazety Izvestiia, wykonał tego dnia zdjęcia, które przez długi czas kształtowały obraz nazistowskiego ludobójstwa w Związku Radzieckim i przeciwko niemu. Prezentując nigdy wcześniej nie widziane fotografie, Grief: The Biography of a Holocaust Photograph pokazuje, w jaki sposób Baltermants wykorzystał wizerunek pogrążonej w żałobie kobiety, aby przekształcić to makabryczne masowe okrucieństwo w transcendentalnie ludzką tragedię. David Shneer opowiada historię o tym, jak jedno zdjęcie z serii Baltermants zrobione tego dnia w 1942 roku w pobliżu Kerczu stało się znacznie bardziej znane niż inne, ostatecznie nosząc tytuł Grief.
Baltermants przekształcił tę szokującą fotografię wojennego okrucieństwa w artystyczną medytację ery zimnej wojny na temat głębi i horroru wojny, którą dziś można znaleźć w archiwach zdjęć Holokaustu, a także w muzeach sztuki i na aukcjach sztuki. Chociaż dziennikarz udokumentował zamordowanych Żydów na innych zdjęciach, które wykonał w Kerczu, w Grief prawdopodobnie nie ma Żydów wśród zmarłych lub żywych, z wyjątkiem możliwego żołnierza NKWD zabezpieczającego miejsce.
Niemniej jednak Shneer pokazuje, że fotografia ta musi być postrzegana jako ikona Holokaustu. W przeciwieństwie do zdjęć wychudzonych ocalałych z obozów lub ogrodzeń z drutu kolczastego, Shneer argumentuje, że Holokaust dokonany przez kule w Związku Radzieckim sprawia, że Grief jest kwintesencją sowieckiego obrazu nazistowskiego ludobójstwa.
