Graziella

Opinie czytelników

Książka „Graziella: Historia włoskiej miłości” autorstwa Alphonse'a de Lamartine'a to autobiograficzna opowieść o młodzieńczej miłości, pięknie oddająca emocje i doświadczenia bohaterów. Historia obraca się wokół czasu spędzonego przez Lamartine'a we Włoszech, gdzie poznaje Graziellę i zgłębia tematy tęsknoty, niewinności i słodko-gorzkiej natury pierwszej miłości.

Proza opisywana jest jako nieśmiertelna i mistrzowska, skutecznie oddająca uczucia młodych kochanków. Autor maluje żywe opisy postaci i scenerii, zwłaszcza urody Grazielli i sennej atmosfery ich romansu. Czytelnicy docenią eksplorację głębokich emocji i znaczenia pierwszej miłości, a także nostalgiczną refleksję nad utraconymi szansami.

Niektórzy czytelnicy mogą uznać tragiczne zakończenie historii i eksplorację niespełnionej miłości za ciężkie lub melancholijne. Ponadto styl może wydawać się przestarzały dla współczesnych czytelników ze względu na poetycki i konfesyjny ton.

(na podstawie 2 opinii czytelników)

Zawartość książki:

W pierwszym nowoczesnym tłumaczeniu, powieść-pamiętnik o erotycznym przebudzeniu Francuza we Włoszech autorstwa wybitnego pisarza okresu romantyzmu.

W 1812 roku Alphonse de Lamartine, młody, zamożny mężczyzna, podróżował po południowych Włoszech, gdzie podczas pobytu w Neapolu zakochał się w młodej kobiecie, która pracowała w fabryce cygar - i której śmierć po powrocie do Francji prześladowała go przez całe jego pisarskie życie. Graziella, Lamartine nazywał tę zagubioną dziewczynę w swojej poezji i wspomnieniach - a także w Grazielli, powieści, która ściśle podąża za historią jego własnego romansu.

„Kiedy miałem osiemnaście lat”, zaczyna narrator, jakby pisał swoje wspomnienia, »moja rodzina powierzyła mnie opiece krewnej, której sprawy biznesowe wezwały ją do Toskanii«. Rozwijająca się opowieść o miłosnych doświadczeniach młodego mężczyzny pośród naturalnej wielkości i subtelnego splendoru włoskiej wsi jest jednym z najlepszych dzieł fikcji we francuskiej tradycji romantycznej, bildungsroman, który jest również melancholijnym portretem artysty jako młodego człowieka odkrywającego muzę, która zarówno go zainspiruje, jak i wymknie się mu.

Graziella to ponadczasowy portret miłości, kronika wyrzutów sumienia i błędnych ideałów młodości, które znajdują swój wyraz, jeśli nie zadośćuczynienie, w sztuce.