Grave Reminders: Comparing Mycenaean Tomb Building with Labour and Memory
Od ok. 1600 do 1000 r.
p.n.e. budowniczowie w południowej Grecji wykonali tysiące wykutych w skale grobowców komorowych, podobnych do wcześniejszych i współczesnych grobowców typu tholos. Oba style grobowców zostały zaprojektowane z myślą o wielu zastosowaniach, wypełniając się szczątkami pogrzebów zapomnianymi przez pokolenia.
W rzadkich przypadkach grobowce były używane raz lub pozornie wcale, dokładnie oczyszczone lub zapieczętowane i całkowicie porzucone.
Zamiast skupiać się na brakujących lub zagmatwanych zapisach działań pogrzebowych i popogrzebowych, ta książka ponownie analizuje architekturę grobowców mykeńskich i decyzje, które nią kierowały. Od minimalistycznych po monumentalne, budowniczowie projektowali grobowce z myślą o tym, jak zareagują i zapamiętają je zleceniodawcy i świadkowie.
Wzorce sugerują, że wspomnienia o tym, jak powinny wyglądać grobowce, silnie wpłynęły na nowe konstrukcje w kierunku powtarzających się kształtów i odpowiedniej skali. W ten sposób powrócono do szerszych debat na temat kosztów związanych z "energetyką architektoniczną" i percepcją w egejskich grobowcach. Oba mogą znaleźć wspólny cel w pracy mierzonej za pomocą względnego wskaźnika i zbiorowej pamięci - jak robotnicy i mecenasi postrzegali swoją pracę.
Ta metryka porównawcza mieści się w standardzie mediany: w tym przypadku grobowce wyrażone w kategoriach korelującego kształtu i prostego nakładu pracy ziemi i skał przeniesionych w celu ich stworzenia. Osiągnięto to poprzez modelowanie fotogrametryczne 94 wielofunkcyjnych grobowców w Achai i Attyce, weryfikując opłacalną alternatywę dla władz lokalnych, chroniącą przed utratą informacji w wyniku zniszczenia terenu w wyniku grabieży i trzęsień ziemi. Ponieważ większość modeli pracy sugeruje, że grobowce nie były uciążliwe, zleceniodawcy kontrolowali ekstrawaganckie budownictwo, rozważając ryzyko społeczne i korzyści płynące z wyróżnienia się z tłumu.