Grając w świetle

Opinie czytelników

Książka zapewnia głęboką i zniuansowaną eksplorację życia w RPA po apartheidzie, koncentrując się w szczególności na złożonych tematach rasy, rodziny i osobistej historii. Pisarstwo Zoe Wicomb jest chwalone za płynność, emocjonalną głębię i umiejętność uchwycenia różnorodnych głosów, choć niektórzy czytelnicy uznali zakończenie za nagłe i nieprzekonujące.

Dobrze napisana z bogatym słownictwem, wnikliwa w historię RPA, postacie są żywo przedstawione i zapadają w pamięć, emocjonalna głębia w relacjach, doskonałe przedstawienie niuansów kulturowych i prowokujące do myślenia traktowanie traumy.

⬤ Niektórzy czytelnicy uznali książkę za nudną i nadmiernie opisową, wymagającą wysokiego poziomu znajomości języka angielskiego, aby ją docenić
⬤ zakończenie było postrzegane jako nagłe i pozbawione przekonania
⬤ kilku uznało ją za narzucającą się lekturę bez wciągającej fabuły.

(na podstawie 12 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Playing in the Light

Zawartość książki:

Laureatka nagrody Windham Campbell Prize

Osadzona w pięknie oddanym Kapsztadzie lat dziewięćdziesiątych, słynna powieść Zo Wicomb obraca się wokół Marion Campbell, która prowadzi biuro podróży, ale nienawidzi podróżować, i która w społeczeństwie postapartheidowym musi negocjować zawiłości skomplikowanej relacji z Brendą, jej pierwszym czarnoskórym pracownikiem. Jak zauważyła Alison McCulloch w New York Times, „Wicomb zręcznie odkrywa upiorną zupę rasizmu w całej jego niechwale - zaprzeczenie, tradycję, nawyk, głupotę, strach - i udaje mu się to zrobić bez moralizowania lub popadania w formułki”.

Marion, uwięziona w wąskim świecie prywatnych interesów i samodoskonalenia, unika polityki krajowej, dopóki Komisja Prawdy i Pojednania nie ujawni informacji, które stawiają pod znakiem zapytania nie tylko przeszłość jej rodziny, ale także jej tożsamość i należne jej miejsce we współczesnym społeczeństwie RPA. „Zniuansowana stylistycznie i psychologicznie wnikliwa” ( Kirkus ), »Gra w światło« jest równie mocna w przedstawieniu osobistej podróży Marion, jak i w przedstawieniu dziwacznej, brutalnej historii RPA.