Gra poza sceną: Teatr jako obecność lub czynnik w świecie rzeczywistym

Oryginalny tytuł:

Playing Offstage: The Theater as a Presence or Factor in the Real World

Zawartość książki:

Czternastu naukowców pracujących na kampusie lub w teatrze zajęło się kwestią tego, co to znaczy grać poza sceną. Z ich indywidualną definicją tego, co może oznaczać „offstage”, wyniki były, jak można było przewidzieć, zróżnicowane. Zastosowali różne krytyczne podejścia do pytania, co się dzieje, gdy sztuka przenosi się do publiczności lub poza sam fizyczny teatr? Jakie są społeczne, kulturowe i polityczne konsekwencje?

Pytania o to „jak” i „dlaczego” aktorzy grają poza sceną przyznają większą „rolę”, jaką ich produkcja ma dla świata poza teatrem, i stąd podtytuł tej kolekcji: „Teatr jako obecność lub czynnik w świecie rzeczywistym”. Wśród różnych tematów, eseje obejmują: łamanie „czwartej ściany”, a tym samym uczynienie publiczności częścią przedstawienia; teatr protestu politycznego (jeden z autorów wystawił Czekając na Godota w Zuccotti Park w ramach protestów Occupy Wall Street); teatr „krajobrazowy” lub „miejski” wykorzystujący obywateli jako aktorów lub teatr wędrowny, w którym produkcja przemieszcza się między różnymi lokalizacjami w społeczności; sposób, w jaki zasady teatru mogą wpływać na zarządzanie przedsiębiorstwem; gatunek komedii na wpół oskryptowanej i quasi-improwizowanego spektaklu (takiego jak reality TV lub flash moby); zdigitalizowane przedstawienia Szekspira; rola teatru greckiego w środku obecnego kryzysu gospodarczego i politycznego w kraju; sposób, w jaki obszar na zewnątrz teatru stał się częścią przedstawienia w szekspirowskim Globe; psychodeliczne uroczystości Timothy'ego Leary'ego mające na celu odtworzenie pozascenicznego doświadczenia LSD; wykorzystanie teatru Noh przez Williama Vollmanna do stworzenia osobistego modelu i procesu transformacji życia; teatr liminalny, który zaciera granicę między sceną a poza nią.

W ten sposób zbiór ten uzupełnia poprzez krytykę rzeczywistych przedstawień te badania, które postrzegają teatr jako komentarz do kwestii - społecznych, politycznych, ekonomicznych; i odwraca wcześniejszą kolekcję redaktora The Audience As Player, która badała teatr interaktywny, w którym widz wchodzi na scenę.