Gotong Rojong: Some Social-anthropological Observations on Practices in Two Villages of Central Java
Jednym z najważniejszych i jednocześnie najbardziej nadużywanych terminów w języku indonezyjskim jest gotong rojong. Początkowo jego użycie ograniczało się do wiejskiej sfery indonezyjskiego społeczeństwa, ale w ciągu ostatniej dekady zyskało coraz większą popularność wśród indonezyjskich przywódców politycznych i planistów gospodarczych zajmujących się problemami narodowymi.
Coraz częściej jest wykorzystywany w formułowaniu recept na relacje społeczne i polityczne wykraczające poza poziom wioski. W większości przypadków jego użycie, niezależnie od tego, czy odnosi się do działalności na poziomie wioski, czy kraju, było niejasne i z pewnością zróżnicowane, a niewielu pisarzy (uczonych lub przywódców politycznych) zatrzymywało się, by dać mu coś zbliżonego do jasnej definicji. Tam, gdzie zostało zdefiniowane, zbyt często było to w dużej mierze pod względem wymagań ideologicznych, a nie odzwierciedlało rzeczywistych praktyk, takich jak te, które opisuje dr Koentjaraningrat.
Jest to jedno z niewielu badań tego ważnego procesu w społeczeństwie indonezyjskim, które opiera się na dokładnych badaniach terenowych, dochodzeniu podjętym przez dr Koentjaraningrat w Centralnej Jawie w 1958 i 1959 roku. Publikacja jego monografii odzwierciedla zainteresowanie Cornell Modern Indonesia Project znacznymi zmianami, które zaszły na poziomie wioski w Indonezji w wyniku wpływu trzech i pół roku japońskiej okupacji, czterech lat walki o niepodległość, a następnie dekady gwałtownych ruchów społecznych, gospodarczych i politycznych.
Uważamy, że badanie dr Koentjaraningrat jest znaczącym dodatkiem do zbyt skromnego zbioru danych opartych na rzeczywistej pracy w terenie na poziomie wioski w okresie powojennym. Na koniec chciałbym wyrazić naszą głęboką wdzięczność pani Claire Holt za jej tłumaczenie rękopisu, które jest w pełni wrażliwe na niuanse ekspozycji dr Koentjaraningrat.
- George McT. Kahin 8 grudnia 1961 r.