Górna Bohemia: Pamiętnik

Opinie czytelników

Pamiętnik Hayden Herrery, „Upper Bohemia”, przedstawia żywy i emocjonalny opis dorastania z zaniedbującymi i pochłoniętymi sobą artystycznymi rodzicami w artystycznym stylu życia. Narracja składa się ze szczegółowych wspomnień z dzieciństwa, ukazujących zarówno chaos, jak i piękno jej wychowania. Podczas gdy wielu recenzentów doceniło nostalgiczny i artystyczny portret dzieciństwa Herrery, inni skrytykowali strukturę i skupienie się na pamiętniku, czując, że brakuje mu głębi w odkrywaniu własnej historii Herrery poza jej matką.

Książka zawiera piękne, przejmujące teksty o emocjonalnej intensywności i wizualnej precyzji. Oferuje wnikliwe spojrzenie na złożoność stylu życia bohemy i podkreśla odporność dzieci pomimo zaniedbania. Wielu czytelników uznało ją za wciągającą, nostalgiczną i wzbogacającą w odniesieniu do krajobrazu kulturowego połowy XX wieku.

Krytycy wskazywali, że pamiętnik ma słabą strukturę, często wydaje się chaotyczny i brakuje mu głębi w odniesieniu do własnych doświadczeń autora. Niektórzy uważali, że zbytnio koncentruje się na matce kosztem narracji samej Herrery, co prowadzi do powtarzalności i braku angażujących treści. Dodatkowo, kilku recenzentów stwierdziło, że książka jest nużąca i nudna, a niektórzy sugerowali, że nie ma w niej zbyt wielu spostrzeżeń lub analiz.

(na podstawie 24 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Upper Bohemia: A Memoir

Zawartość książki:

Przejmujący pamiętnik córki artystycznych, bohemistycznych rodziców, rozgrywający się na tle Nowego Jorku, Cape Cod i Meksyku lat pięćdziesiątych.

Rodzice Hayden Herrery żenili się pięciokrotnie; podążanie za swoimi pragnieniami było dla nich ważniejsze niż opieka nad dziećmi. Kiedy Herrera miała zaledwie trzy lata, jej rodzice rozstali się, a ona i jej siostra przeniosły się z Cape Cod do Nowego Jorku, aby zamieszkać z matką i nowym, ciężko pijącym ojczymem. Z ojcem widywały się tylko podczas wakacji na przylądku, kiedy to one i inne dzieci z sąsiedztwa były pozostawione same sobie przez rodziców, którzy byli zajęci malowaniem, pisaniem lub komponowaniem muzyki. Ci dorośli zamieszkiwali świat, który matka Herrery nazywała "wyższą bohemą", środowiskiem ludzi urodzonych w przywilejach, którzy postanowili skupić się na życiu umysłu. Wśród przyjaciół jej rodziców znajdowały się takie sławy literatury i sztuki jak artysta Max Ernst, pisarze Edmund Wilson i Mary McCarthy, architekt Marcel Breuer i kolekcjonerka Peggy Guggenheim.

Z pozoru dzieciństwo Herrery było idylliczne i surrealistyczne. Ale pod spodem ból bycia refleksją rodzica był dotkliwy. Górna Bohemia oddaje napięcie między ekscytacją dziecka każdą nową rzeczą a jej smutkiem z powodu utraty komfortu niezawodnej rodziny. Dla jej rodziców, obojga malarzy, najważniejsze było piękno - więc jej dzieciństwo zostało poszerzone o sztukę i szacunek dla natury. Ale jej wczesne lata były również naznaczone przemocą i nieobecnymi, nieodpowiedzialnymi dorosłymi. Herrera przenosiła się z miejsca na miejsce, od rodzica do rodzica, od krewnego do przyjaciela rodziny i od szkoły do szkoły - ostatecznie podążając za matką do Meksyku. Przybrani rodzice i przyrodnie rodzeństwo również się zmieniali.

Intymna i szczera "Górna Bohemia" to celebracja dzikiego i pełnego przyjemności sposobu życia - i przejmujące przypomnienie o żniwie, jakie taki narcyzm zbiera na dzieciach wychowanych w jego uścisku.