Z pewnością każdy z nas, zarówno wielbicieli piłki nożnej, jak i jej surowych krytyków, był czasami zszokowany, bardziej niż samą grą, działaniami i postawami fanów, kibiców, fanatyków (którzy niekoniecznie są tacy sami).
Jakie motywy stoją za pozornie irracjonalną przemocą, która często pojawia się na stadionach? Co motywuje osobę do noszenia koszulki drużyny i poczucia, że część jej życia zostanie utracona, jeśli drużyna przegra? W jaki sposób budowane są relacje reprezentacji i tożsamości między drużyną, jej fanami i miastem, w którym się znajdują? Nie pretendując do udzielenia ostatecznej odpowiedzi na te pytania, w tych badaniach, przeprowadzonych w celu uzyskania stopnia doktora nauk antropologicznych na UAM-Iztapalapa, staram się zrozumieć ten złożony proces społeczny, w którym deklarujemy się jako część drużyny, chociaż nigdy nie wchodzimy na boisko. Od momentu, w którym drużyna z niewielką liczbą kibiców przybyła do miasta bez drużyny piłkarskiej, niniejsza rozprawa próbuje odpowiedzieć na pytanie, dlaczego kibice chodzą na stadion? z perspektywy antropologicznej.