Gongs and Pop Songs: Sounding Minangkabau in Indonesia
Badania nad tradycjami muzycznymi Indonezji od dawna koncentrują się na praktykach z Jawy i Bali, w tym słynnych tradycjach gamelanowych, kosztem szerokiej różnorodności innych form muzycznych na archipelagu. Jennifer A. Fraser przeciwstawia się tej tendencji, badając mało znaną tradycję gongu z Sumatry zwaną talempong, od dawna kojarzoną z ludźmi identyfikującymi się jako Minangkabau.
Oparte na bogatych danych etnograficznych i uzupełnione internetowymi materiałami audiowizualnymi, Gongs and Pop Songs to pierwsze badanie, które kronikuje historię i różnorodność stylów talempong. Ujawnia ciągłą żywotność starszych stylów w społecznościach wiejskich w XXI wieku, jednocześnie śledząc pojawienie się nowszych, o radykalnie odmiennych ramach estetycznych i wartościach. Każdy omawiany styl talempong włącza do swojego repertuaru pop Minangkabau lub rdzenne pieśni, z których oba mają silne skojarzenia z miejscem i ludźmi. Te współczesne zmiany w talempong miały miejsce na zmieniającym się tle politycznym, społecznym i gospodarczym: instytucjonalizacja rdzennej sztuki, nieudana rebelia regionalna i presja gospodarki wolnorynkowej.
Fraser przyjmuje kognitywne podejście do etniczności, pytając, w jaki sposób ludzie rozumieją siebie jako Minangkabau poprzez talempong i jak różne style tego gatunku pomagają tworzyć i wyrażać uczucia etniczne - to znaczy, jak pomagają ludziom brzmieć jak Minangkabau.