Ocena:
Ogólnie rzecz biorąc, „The Goetia of Dr. Rudd” autorstwa Stephena Skinnera i Davida Rankine'a jest wysoko ceniona wśród praktyków i badaczy ceremonialnej magii salomońskiej za jej naukową głębię, włączenie wcześniej niepublikowanych materiałów i praktyczne zastosowanie tradycyjnych praktyk magicznych. Służy jako znaczące uzupełnienie istniejących prac na temat Goetii, zapewniając cenny wgląd w metody dr Thomasa Rudda i ich kontekst historyczny. Tekst jest chwalony za dokładność, przejrzystość i skuteczność opisanych praktyk magicznych, co czyni go niezbędnym dla poważnych studentów tej dziedziny.
Zalety:Kompleksowe badanie historycznych praktyk Goetycznych.
Wady:Włączenie wcześniej niepublikowanych materiałów od dr Thomasa Rudda.
(na podstawie 21 opinii czytelników)
Goetia of Dr Rudd
Goetia (Lemegeton) jest prawdopodobnie najsłynniejszym grimoirem po Kluczu Salomona. Niniejszy tom zawiera transkrypcję dotychczas niepublikowanego manuskryptu Lemegetonu, w tym cztery całe grimoiry: Liber Malorum Spituum seu Goetia Theurgia-Goetia Ars Paulina (księgi 1 i 2) Ars Almadel Rękopis ten był własnością dr Thomasa Rudda, praktykującego uczonego-maga z początku XVII wieku, który znał dr Johna Dee.
Istnieje wiele wydań Goecji, z których najbardziej ostatecznym jest to Josepha Petersona, ale ten tom pokazuje, w jaki sposób Goecja była faktycznie używana przez praktykujących magów w XVI i XVII wieku, zanim wiedza o praktycznej magii zniknęła w zapomnieniu. Na przykład przywołanie siedemdziesięciu dwóch demonów z Geotii lub wielu innych wymienionych tutaj duchów wymaga większej wiedzy niż ta zawarta w samych grimoirach. W przeszłości dobrze wiedziano, że invocatio i ligatio, czyli wiązanie, były kluczową częścią ewokacji, ale we współczesnych wydaniach Goecji ta kluczowa technika jest wyrażona tylko jednym słowem „Shemhamphorash”, a jej użycie nie jest wyjaśnione.
Niniejszy tom wyjaśnia, w jaki sposób 72 anioły Shemhamphorash są używane do wiązania duchów oraz prawidłową procedurę bezpiecznego przywoływania ich za pomocą podwójnych pieczęci z niezbędną pieczęcią anioła i psalmem. Po raz pierwszy wyjaśniono również dokładną formę i zastosowanie napierśnika i mosiężnego naczynia.
