Growing old in dignity: The German pension system on trial
Praca badawcza (licencjacka) z roku 2011 z przedmiotu Polityka - Systemy polityczne - Niemcy, ocena: 1,0, Uniwersytet Nauk Stosowanych, Dusseldorf, kurs: Ekonomia - MBA, Master of Business Administration, język: Angielski, streszczenie: Niniejszy artykuł analizuje sytuację niemieckiego systemu emerytalnego po sekwencji reform, które rozpoczęły się jako w pełni kapitałowy system wdrożony przez Bismarcka w latach osiemdziesiątych XIX wieku, z obowiązkowym wiekiem emerytalnym wynoszącym 70 lat, kiedy średnia długość życia mężczyzn w chwili urodzenia wynosiła mniej niż 45 lat. Obecnie średnia długość życia mężczyzn wynosi ponad 80 lat.
Po długiej i żmudnej debacie w niemieckim Bundestagu, porozumienia w sprawie kompleksowej reformy emerytalnej zaowocowały reformą emerytalną z 1957 r., Która wprowadziła głównie zmiany, takie jak normalny wiek emerytalny wynoszący 65 lat, przejście na emeryturę w wieku 60 lat dla starszych bezrobotnych, przejście na emeryturę dla kobiet w wieku 60 lat, a wreszcie wprowadzenie dynamicznych świadczeń indeksowanych do wynagrodzeń brutto, co miało natychmiastowy wpływ na dobrobyt ekonomiczny obecnych emerytów. Następnie reforma z 1972 r. uczyniła niemiecki system emerytalny jednym z najbardziej hojnych na świecie, ponieważ głównie otworzyła publiczny system ubezpieczeń emerytalnych dla wszystkich pracowników z hojnymi warunkami zwrotu składek i złagodziła warunki wcześniejszego przechodzenia na emeryturę poprzez wdrożenie tak zwanej "elastycznej emerytury", jak omówiono w rozdziale 1 niniejszego dokumentu.
Kolejne reformy emerytalne omówione w niniejszym dokumencie to "reforma Riester" z 2001 r., której głównymi celami były: stabilność stawek składek w celu zapewnienia długoterminowej stabilności poziomu emerytur oraz upowszechnienie dodatkowych prywatnych oszczędności emerytalnych, a także kontynuacja wysiłków komisji Rurup, których kulminacją była "reforma Rurup" z 2004 r., której celem była stabilizacja stawek składek przy jednoczesnym zapewnieniu odpowiedniego poziomu emerytur w przyszłości. Na podstawie powyższego można stwierdzić, że ogólnie rzecz biorąc sekwencja o.