Ocena:
Recenzje podkreślają mieszankę uznania i zamieszania w odniesieniu do sztuki „Gnit”. Podczas gdy niektórzy chwalą jej dowcip i spryt, inni uważają, że brakuje jej emocjonalnej głębi i może nie trafić do wszystkich odbiorców. Sztuka jest uważana za nowoczesny absurdalny teatr, który jest zabawny, ale niekonwencjonalny.
Zalety:Scenariusz jest dowcipny, sprytny i inteligentny, ze szczególnie zauważalnym geniuszem w jednoosobowych scenach „tłumu”. Jest opisywany jako niezwykle sprytny, zabawny i oferuje eksplorację osobistej tożsamości i wartości.
Wady:Niektórzy recenzenci uznali sztukę za trudną do zrozumienia, prawdopodobnie z powodu różnic pokoleniowych. Inni uważali, że brakuje jej emocjonalnej lub filozoficznej wagi, porównując ją niekorzystnie do „Peer Gynta” Ibsena.
(na podstawie 4 opinii czytelników)
Czy lenistwo jest przeciwieństwem miłości? Czy poszukiwanie jaźni jest dla wszystkich? Te pytania stawia płodne pióro Willa Eno, jednego z czołowych współczesnych amerykańskich dramaturgów, którego talent do zabawnego, idiosynkratycznego języka prześwituje w Gnit.
Oglądaj uważnie, jak Peter Gnit, dość zabawny, ale taki sobie okaz człowieczeństwa, podejmuje przez całe życie złe decyzje w poszukiwaniu swojego Prawdziwego Ja, które rozpada się podczas jego poszukiwań. Porywająca i bardzo przestroga opowieść między innymi o tym, że przeciwieństwem miłości jest lenistwo.
Gnit to wierna, niewierna i świadomie amerykańska błędna interpretacja Peer Gynt Henrika Ibsena, XIX-wiecznej norweskiej sztuki, która jest znana z niewłaściwych powodów, napisana przez Willa Eno, który nigdy nie był w Norwegii.
