Głowa w płomieniach

Opinie czytelników

Książka „Head in Flames” autorstwa Lance'a Olsena jest znana ze swojej innowacyjnej struktury narracyjnej, emocjonalnej głębi i artystycznej błyskotliwości, charakteryzującej się kubistycznym podejściem, które przeplata myśli i doświadczenia trzech postaci, w tym Vincenta Van Gogha i współczesnej postaci z nim związanej. Recenzenci chwalą unikalny i wciągający styl, który łączy różne formy i techniki literackie, tworząc żywe doświadczenie czytelnicze wypełnione głębokimi tematami i intensywnością emocjonalną.

⬤ Unikalna struktura narracji, która skutecznie przeplata wiele perspektyw.
⬤ Emocjonalna głębia z intensywnymi scenami.
⬤ Estetyczna błyskotliwość z żywą i piękną prozą.
⬤ Wciągający i innowacyjny styl, który sprawia wrażenie świeżości.
⬤ Potencjał książki do adaptacji filmowej został doceniony, podkreślając jej walory wizualne i filmowe.

⬤ Złożony styl narracji może być wyzwaniem dla niektórych czytelników.
⬤ Książka zawiera treści graficzne, które mogą być dla niektórych niepokojące.
⬤ Fragmentaryczna struktura może potencjalnie dezorientować czytelników preferujących liniową fabułę.

(na podstawie 4 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Head in Flames

Zawartość książki:

Głowa w płomieniach Head in Flames to zdumiewająca kolażowa powieść złożona z odprysków wrażeń, obserwacji, pamięci i cytatów ukształtowanych w serię narracji opowiadanych przez trzy naprzemienne głosy, z których każdy zamieszkuje inną czcionkę i przestrzeń estetyczną / polityczną / egzystencjalną.

Pierwszy należy do Vincenta van Gogha w dniu, w którym zastrzelił się w Auverssur-Oise w lipcu 1890 roku. Drugi należy do Theo van Gogha (prawnuka brata Vincenta) w dniu, w którym został zamordowany w Amsterdamie w listopadzie 2004 roku. Trzeci dla Mohammeda Bouyeri, mordercy Theo, oburzonego współpracą filmowca z kontrowersyjną polityk Ayaan Hirsi Ali nad 10-minutowym eksperymentalnym filmem krótkometrażowym krytykującym muzułmańskie podporządkowanie i wykorzystywanie kobiet.

Podsumowując: niespokojna, nawiedzająca eksploracja celu sztuki, coraz bardziej dominującej roli religii jako siły napędowej polityki i pasji, złożoności obcości i asymilacji oraz granic tolerancji.