Voices of Women Writers: Using Language to Negotiate Identity in (Trans)Migratory Contexts
Niniejsza książka bada zjawisko autotłumaczenia w kontekście mobilności poprzez analizę korpusu narracji napisanych przez autorów, którzy urodzili się we Włoszech, a następnie przeprowadzili się do krajów anglojęzycznych. Kładąc nacisk na autotłumaczenie jako praktykę, która istnieje w połączeniu z procesem redefinicji tożsamości, książka ilustruje, w jaki sposób autorzy ci używają języka do negocjowania i wyrażania swojej tożsamości w kontekstach (trans)migracyjnych.
(Trans)migracja odnosi się do procesu, w którym mobilne podmioty są "mocno zakorzenione w swoim nowym kraju", ale jednocześnie utrzymują "liczne powiązania ze swoją ojczyzną" (Schiller, Basch i Szanton Blanc 1995: 48). Doświadczenie (trans)migranta stanowi sedno pisarskich i autotranslatorskich performansów autorów. Powód, dla którego piszą i tłumaczą. Potrzeba wyrażenia swojego głosu w obu językach prowadzi ich do stworzenia podwójnego tekstu. Rzeczywiście, próbują oni osiągnąć jednoczesne egzystencjalne osadzenie za pomocą jednoczesnego osadzenia językowego. Z drugiej strony, doświadczenie (trans)migranta stanowi przedmiot ich działalności. Jest ono odtwarzane w tekście zarówno na poziomie treści, jak i języka. Z perspektywy tematycznej pojawia się w przemyśleniu szeregu tradycyjnych tropów. Z perspektywy językowej wyłania się poprzez zmianę kodów, a także poprzez specyficzną formę autotłumaczenia, która znajduje się na styku pisania i tłumaczenia.
Książka bada doświadczenie transmigracji w odniesieniu do tego, co Yildiz nazywa "paradygmatem jednojęzycznym" (2012). Zgodnie z tym paradygmatem, jednostki posiadają jeden wyłączny język ojczysty - język, którego uczymy się od naszych rodziców i w którym dorastamy. Język ojczysty wiąże jednostki z konkretnymi językowymi, kulturowymi i fizycznymi przestrzeniami, definiując ich tożsamość w ściśle określonych granicach. Niemniej jednak transmigracja stanowi wyzwanie dla jednojęzycznego paradygmatu, ponieważ transmigranci tworzą skojarzenia z wieloma przestrzeniami. Doświadczając "niemożliwości jednojęzycznego paradygmatu" (Yildiz 2012), autorzy uciekają się do pisania i (auto)tłumaczenia, aby odtworzyć swoje transmigranckie doświadczenie na stronie i zakwestionować jednojęzyczne założenia dotyczące języka i tożsamości. Ich literackie produkcje wyrażają i wykorzystują twórcze i egzystencjalne możliwości życia na rozdrożu.