Głosy

Opinie czytelników

Recenzje poezji Lucille Clifton podkreślają muzyczną jakość jej twórczości i jej przystępność, czyniąc ją przyjemną zarówno dla miłośników poezji, jak i zwykłych czytelników. Istnieją jednak niepowiązane kwestie logistyczne dotyczące dostarczenia książki.

Jej poezja jest opisywana jako „muzyka słowa”, dostępna dla wszystkich czytelników, z połączeniem radości i rzeczywistości w swoich tematach. Rytmiczne kadencje i staranny dobór słów poprawiają wrażenia z lektury.

Jeden z recenzentów spotkał się z problemem logistycznym polegającym na tym, że jego paczka nie była zapieczętowana i pusta, co wskazywało na potencjalne problemy z procesem dostawy.

(na podstawie 4 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Voices

Zawartość książki:

W 2007 roku Lucille Clifton została pierwszą Afroamerykanką, która zdobyła Ruth Lilly Poetry Prize, jedną z najbardziej prestiżowych amerykańskich nagród poetyckich i jedno z największych wyróżnień literackich za twórczość w języku angielskim. Clifton zdobyła również National Book Award w dziedzinie poezji za Blessing the Boats (BOA Editions, 2000) i jest jedyną autorką, która kiedykolwiek miała dwa zbiory, Good Woman: Poems and a Memoir (BOA Editions, 1987) i Next: New Poems (BOA Editions, 1987), które w jednym roku znalazły się w finale Nagrody Pulitzera.

W Voices Clifton kontynuuje swoją słynną estetykę pisania wierszy dla osób pozbawionych praw i upośledzonych, znajdując humor i odkupienie wśród wielu życiowych trudności. Książka ta podkreśla również zdolność Clifton do pisania pomysłowych monologów dramatycznych. Voices zawiera monologi wypowiadane przez zwierzęta, a także przez rzeczników produktów spożywczych: ciotkę Jemimę, wujka Bena i pozornie bezimiennego faceta na pudełku Cream of Wheat.

„cream of wheat”

Czasami w nocy

Przechadzamy się po alejkach marketu

Ben, Jemima i ja

Idą przodem nucąc to i owo

Zostaję w tyle

Próbując zdjąć czapkę szefa kuchni

Zastanawiając się, co mnie kiedyś spotkało

A potem zostawiło mnie bez osoby

Rastus

Przeczytałem w starej gazecie, że nazywano mnie Rastus.

Ale żadna matka nigdy

Nie dała tego swojemu synowi

W stronę świtu wracamy

Do naszych półek

Nasze pudełka, Ben, Jemima i ja

Pozujemy i uśmiechamy się do siebie

Do siebie, jak mam na imię

BOA Editions z przyjemnością prezentuje najnowszy zbiór poezji jedynej w swoim rodzaju Lucille Clifton.