Ocena:
Książka przedstawia kontrowersyjny portret Adolfa Hitlera, a Hermann Rauschning twierdzi, że zapewnia wgląd w sposób myślenia i intencje Hitlera poprzez rzekome rozmowy. Recenzje podkreślają dokładność przedstawionych przez Rauschninga ideologii Hitlera, autorytaryzmu i wczesnych antysemickich przekonań, podczas gdy inni krytykują prawdziwość cytatów i sensacyjne przedstawienie Hitlera jako postaci demonicznej, argumentując, że jest to bardziej propaganda niż prawda historyczna.
Zalety:Książka jest chwalona za dokładne uchwycenie sposobu myślenia Hitlera o wiecznej rewolucji, jego poglądów na władzę i skorumpowanej natury nazistowskiego reżimu. Stanowi ona relację świadka z pierwszej osoby, rzucając światło na polityczne machinacje i uprzedzenia Hitlera, zwłaszcza jego antysemityzm, zgodnie z dowodami historycznymi potwierdzonymi przez innych historyków.
Wady:Krytycy twierdzą, że wiele cytatów Rauschninga przypisywanych Hitlerowi jest sfabrykowanych lub nieprawdopodobnych, co sugeruje, że książka jest bardziej propagandą niż historią opartą na faktach. Niektórzy recenzenci twierdzą, że oferuje ona karykaturalny, przesadzony portret Hitlera jako nadprzyrodzonego złoczyńcy, a nie zniuansowanej postaci historycznej, co prowadzi do wątpliwości co do jej ogólnej wiarygodności i autentyczności.
(na podstawie 6 opinii czytelników)
The Voice of Destruction
Przez kilka lat, gdy zasiadał w gdańskim senacie, Hermann Rauschning dyskutował z Hitlerem na tematy religijne, polityczne i rasowe. Coraz bardziej zaniepokojony planami Hitlera 1/2 osiągnięcia globalnej potęgi, Rauschning zrezygnował z senatu i zebrał swoje transkrypcje i notatki sporządzone podczas tych rozmów.
Podczas gdy wiele napisano o psychologii Hitlera 1/2, większość z nich pochodzi z zewnętrznych i pośmiertnych analiz, podczas gdy reszta bezpośrednich relacji pochodzi z lat wojny. Ta relacja zaczyna się w 1932 roku, zanim większość świata była w pełni świadoma destrukcyjnego potencjału Hitlera 1/2.
Nora Levin, poczytna pisarka zajmująca się Holokaustem, nazwała Rauschninga jednym z najbardziej przenikliwych analityków okresu nazistowskiego. Wielu prestiżowych historyków, w tym Leon Poliakov, Gerhard Weinberg i Robert Payne, podniosło jakość swoich własnych publikacji dzięki cytatom z tych pomysłów i szczerym oświadczeniom o planach, które były wówczas ukrywane przed niemiecką opinią publiczną.
