Głos orficki

Opinie czytelników

Recenzje podkreślają, że książka jest ambitna i bogata intelektualnie, ale często trudna do zrozumienia ze względu na złożone tematy i gęste odniesienia akademickie. Podczas gdy niektórzy uważają ją za pouczającą, inni zauważają, że brakuje jej przystępności i kompleksowej analizy.

Książka jest chwalona za uczone podejście i intelektualną głębię, oferując innowacyjne porównania i spostrzeżenia, zwłaszcza w odniesieniu do historycznych postaci literackich, takich jak Bacon i Szekspir. Zwraca się uwagę na wyjątkowe badanie wzajemnych powiązań wyobraźni i logiki, refleksję nad głosem orfickim i ideami romantycznymi.

Wielu recenzentów uważa książkę za nieprzystępną, często wymagającą wielokrotnego czytania. Pojawiają się krytyczne uwagi dotyczące niejasnych pojęć i braku empirycznych podstaw. Pominięcie istotnych dzieł krytyki literackiej zmniejsza wiarygodność naukową książki, czyniąc ją mniej przystępną dla szerszego grona odbiorców.

(na podstawie 2 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Orphic Voice

Zawartość książki:

Cudownie napisana książka z zakresu krytyki literackiej i filozofii, która przedstawia związek między poezją a historią naturalną, łącząc wiersze poetów takich jak Szekspir i Rainer Maria Rilke z pracami naukowców i teoretyków, takich jak Francis Bacon i Michael Polanyi. The Orphic Voice to książka napisana przez jednego z najbardziej oryginalnych, wybitnych i wizjonerskich myślicieli literackich końca XX wieku o związku między poezją a naszym miejscem w świecie przyrody i wiedzą o nim.

Wywodząc się z greckiego mitu o Orfeuszu, którego śpiew miał moc poruszania skał i drzew oraz uciszania zwierząt, The Orphic Voice jest ćwiczeniem w tym, co Sewell nazywa myśleniem mitycznym. Jak twierdzi, mit nie jest zwykłą bajką; jest to raczej sposób konfigurowania naszych fundamentalnych więzi z żywym wszechświatem, a myślenie mityczne reprezentuje starożytną i żywotną formę refleksji, łączącą wielkich poetów, takich jak Szekspir, Wordsworth i Rilke, z wybitnymi myślicielami i naukowcami, takimi jak Francis Bacon, Giambattista Vico i Michael Polanyi.

Członkowie tego orfickiego towarzystwa podzielają wspólne przekonanie, że odkrycie, w nauce i poezji, jest mitologiczną sytuacją, w której umysł jednoczy się z wymyśloną przez siebie postacią jako środkiem do zrozumienia świata. Wizjonerska książka Sewella, opublikowana po raz pierwszy w 1960 roku, oferuje transformacyjne odczytanie Snu nocy letniej, Preludium i Pieśni Orfeusza Rilkego, wśród innych arcydzieł, jednocześnie pogłębiając nasze zrozumienie nie tylko literatury, ale także naszej biologicznej i seksualnej istoty oraz więzi z naturą jako całością.