Głóg i dziecko

Opinie czytelników

Recenzje „Hawthorn and Child” autorstwa Keitha Ridgwaya są zróżnicowane - wielu chwali unikalny styl narracji i głębię postaci, podczas gdy inni krytykują go za dostrzegalne zamieszanie, brak rozwiązania i niekonwencjonalną strukturę. Wspólne tematy obejmują eksplorację niespełnionych oczekiwań, fragmentaryczne opowiadanie historii i filozoficzne podejście do narracji.

Książka opisywana jest jako wciągająca, pięknie napisana i innowacyjna, z dobrze rozwiniętymi postaciami i wciągającą eksploracją formy narracji. Wielu recenzentów uznało ją za prowokującą do myślenia i satysfakcjonującą, szczególnie dla tych, którzy cenią sobie niekonwencjonalne opowiadanie historii.

Krytycy wskazywali na fragmentaryczną strukturę, chaotyczne użycie interpunkcji i brak jasności lub rozwiązania w fabule. Kilku czytelników uznało ją za nudną, zagmatwaną i frustrującą, sugerując, że może spodobać się tylko niszowej publiczności, która lubi literaturę postmodernistyczną.

(na podstawie 25 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Hawthorn and Child

Zawartość książki:

Hawthorn i jego partner, Child, zostają wezwani na miejsce tajemniczej strzelaniny w północnym Londynie.

Jedyny świadek jest niewiarygodny, poszlaki są skąpe, a ofiara, młody mężczyzna mieszkający w pobliżu, przysięga, że został zastrzelony przez samochód-widmo. Podczas gdy Hawthorn walczy ze zmęczeniem i dziwnymi snami, zbrodnia i narracja wymykają mu się spod kontroli, a historie innych londyńczyków przejmują kontrolę: młody kieszonkowiec uciekający przed swoim szefem; redaktor w posiadaniu niepokojącego rękopisu; nastolatka, która spędza dni w Tate Modern; i szaleniec, który został zarażony przez byłego premiera Tony'ego Blaira.

Nad tymi rozbieżnymi losami wisi cień postaci Mishazzo, nieuchwytnego magnata kryminalnego, który może rządzić miastem lub w ogóle nie istnieć.