Opinie czytelników
Podsumowanie:Książka zawiera dobrze zbadany przegląd kazachskiego głodu z początku lat trzydziestych XX wieku, szczegółowo opisując katastrofalną politykę sowiecką, która próbowała zmusić koczownicze plemiona do osiadłego rolnictwa. Rzuca światło na w dużej mierze pomijaną tragedię, podkreślając przyczyny, tło i ludzkie koszty tej polityki.
Zalety:Dobrze napisana i pouczająca, oferuje szczegółową analizę przyczyn głodu, wypełnia ważną lukę w zrozumieniu historii Związku Radzieckiego i przedstawia cenny opis zapomnianej tragedii. Unika akademickiego żargonu, by pozostać przystępną.
Wady:Niektórzy czytelnicy uznali, że tekst jest mniej wciągający i mniej emocjonalny. Krytykowano brak osobistych narracji oraz pominięcie perspektywy i kontekstu kulturowego zaangażowanych Kazachów. Brakuje również pewnych analiz, takich jak wpływ kolonializmu.
(na podstawie 9 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
The Hungry Steppe: Famine, Violence, and the Making of Soviet Kazakhstan
Zawartość książki:
The Hungry Steppe analizuje jedną z najohydniejszych zbrodni reżimu stalinowskiego, głód w Kazachstanie w latach 1930-33. Ponad 1,5 miliona ludzi zginęło w tym głodzie, jedna czwarta populacji Kazachstanu, a kryzys przekształcił terytorium wielkości Europy kontynentalnej. Jednak historia tego głodu pozostała w większości ukryta. Opierając się na dokumentach państwowych i partii komunistycznej, a także na historii mówionej i wspomnieniach w języku rosyjskim i kazachskim, Sarah Cameron ujawnia tę brutalną historię i jej niszczycielskie konsekwencje dla kazachskiego społeczeństwa.
Za pomocą najbardziej brutalnych środków kazachski głód stworzył sowiecki Kazachstan, stabilne terytorium z jasno wytyczonymi granicami, które było integralną częścią sowieckiego systemu gospodarczego.
Stworzył on także nową kazachską tożsamość narodową. Ten napędzany przez państwo projekt modernizacji był jednak nierówny. Ostatecznie, jak stwierdza Cameron, ani Kazachstan, ani sami Kazachowie nie zostali zintegrowani z systemem sowieckim w dokładnie taki sposób, na jaki pierwotnie liczyła Moskwa. Doświadczenie głodu naznaczyło republikę piętnem na resztę ery sowieckiej i ukształtowało jej transformację w niepodległy naród w 1991 roku.
Cameron wykorzystuje swoją historię kazachskiego głodu do obalenia kilku założeń dotyczących przemocy, modernizacji i tworzenia narodu pod rządami Stalina, podkreślając w szczególności tworzenie nowej kazachskiej tożsamości narodowej oraz to, jak czynniki środowiskowe kształtowały rozwój Związku Radzieckiego. Ostatecznie The Hungry Steppe przedstawia sowiecki reżim i jego katastrofalną politykę w nowym i niezwykłym świetle.
