Ocena:
Książka zawiera obszerną analizę XVII wieku, w szczególności jego kryzysów zakorzenionych w zmianach klimatu, podkreślając ich znaczący wpływ na wstrząsy polityczne i społeczne. Podczas gdy niektórzy czytelnicy chwalą jej głębię i wciągającą narrację, inni krytykują brak wyraźnej przyczynowości między wydarzeniami klimatycznymi a wynikami historycznymi.
Zalety:⬤ Dobrze zbadane i kompleksowe omówienie XVII wieku
⬤ wciągający styl pisania
⬤ oferuje świeże spojrzenie na rolę klimatu w wydarzeniach historycznych
⬤ zapewnia szerokie spojrzenie na globalne kryzysy
⬤ zawiera obszerne odniesienia i dane.
⬤ Przytłaczająca długość i szczegółowość mogą zniechęcić przypadkowych czytelników
⬤ niejasne powiązania między zmianami klimatu a konkretnymi wydarzeniami historycznymi
⬤ pewna redundancja i brak struktury w rozdziałach
⬤ krytyka organizacji książki i jej głębi w niektórych obszarach
⬤ możliwość zagubienia się czytelników w przedstawionych obszernych faktach.
(na podstawie 87 opinii czytelników)
Global Crisis: War, Climate Change and Catastrophe in the Seventeenth Century
Jak wytłumaczyć dekady wojen, rewolucji i ludzkiego cierpienia na całym świecie w XVII wieku? Mistrz historii odkrywa niepokojącą odpowiedź.
Rewolucje, susze, klęski głodu, inwazje, wojny, królobójstwa - nieszczęścia połowy XVII wieku były nie tylko bezprecedensowe, ale także bardzo rozpowszechnione. Globalny kryzys rozciągał się od Anglii po Japonię, od Imperium Rosyjskiego po Afrykę Subsaharyjską. Ameryka Północna i Południowa również doświadczyły turbulencji. Wybitny historyk Geoffrey Parker analizuje relacje z pierwszej ręki mężczyzn i kobiet z całego świata, opisujących to, co widzieli i cierpieli podczas sekwencji kryzysów politycznych, gospodarczych i społecznych, które trwały od 1618 roku do lat 80-tych XVI wieku. Parker wykorzystuje również dowody naukowe dotyczące warunków klimatycznych w tym okresie, a jego wykorzystanie archiwów „naturalnych” i „ludzkich” zmienia nasze rozumienie światowego kryzysu. Zmiany w dominujących wzorcach pogodowych w latach czterdziestych i pięćdziesiątych XVI wieku - dłuższe i ostrzejsze zimy oraz chłodniejsze i bardziej wilgotne lata - zakłóciły sezony wegetacyjne, powodując głód, niedożywienie i choroby, a także więcej zgonów i mniej urodzeń. Niektórzy współcześni szacowali, że jedna trzecia świata zmarła, a wiele zachowanych dowodów historycznych potwierdza ich pesymizm.
Wykazanie przez Parkera związku między zmianami klimatu a światową katastrofą 350 lat temu jest niezwykłym osiągnięciem historycznym. Współczesne implikacje jego badań są równie ważne: czy jesteśmy dziś w ogóle przygotowani na katastrofy, które zmiany klimatu mogą przynieść jutro?
