Globalne szaleństwo: Jak homo sapiens stracił kontakt z rzeczywistością, zmieniając świat

Opinie czytelników

Książka zapewnia dogłębną i wnikliwą analizę obecnej sytuacji ludzkości, omawiając potrzebę radykalnej zmiany zrozumienia w różnych dziedzinach, aby uniknąć potencjalnego upadku. Łączy złożone teorie z analizą polityczną, podkreślając znaczenie ponownej oceny naszych relacji z naturą i nami samymi. Została doceniona za swoją gęstość i głębię, choć niektórzy czytelnicy uznali ją za wyzwanie.

Pouczająca i wnikliwa, rzuca wyzwanie konwencjonalnemu myśleniu, zachęca do interakcji poprzez robienie notatek, dobrze napisana, prezentuje unikalne połączenie teorii złożoności i analizy politycznej, bada ważne tematy, takie jak kondycja ludzka i nasz związek z naturą.

Gęsta i złożona proza, niektórzy czytelnicy uznali ją za trudną do zrozumienia, mogłaby skorzystać z jaśniejszej struktury lub dodatkowej interpunkcji i nie odnosi się odpowiednio do niektórych krytycznych uwag dotyczących kondycji ludzkiej.

(na podstawie 6 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Global Insanity: How Homo Sapiens Lost Touch with Reality While Transforming the World

Zawartość książki:

Globalna gospodarka, która podtrzymuje cywilizowany świat, niszczy biosferę. W rezultacie cywilizacja, podobnie jak Titanic, znajduje się na kursie kolizyjnym z katastrofą.

Ale zmiana kursu przez polityków wydaje się być prawie niemożliwa, biorąc pod uwagę, że większość populacji żyje w zaprzeczeniu. Dlaczego tak się dzieje? I w jaki sposób znaleźliśmy się w takiej sytuacji? W tym eseju biolodzy James Coffman i Donald Mikulecky argumentują, że redukcjonistyczny model świata opracowany przez cywilizację zachodnią błędnie przedstawia życie, podważając naszą zdolność do regulowania i dostosowywania się do przyspieszającej antropogenicznej transformacji świata porywanej przez ten właśnie model. Przedstawiono alternatywny światopogląd, który lepiej uwzględnia zarówno relacyjną naturę żywych systemów, jak i fenomenologię rozwoju, która ogranicza ich ewolucję.

Rozwój każdego złożonego systemu wzmacnia określone zależności, eliminując jednocześnie alternatywy, zmniejszając różnorodność, która zapewnia adaptacyjne stopnie swobody: im bardziej rozwinięty jest system, tym mniejszy jest jego potencjał do zmiany sposobu bycia. Stąd w ewolucji życia większość gatunków wymiera.

Perspektywa ta ujawnia ograniczenia, jakie złożoność nakłada na wiedzę i technologię, wydobywając na światło dzienne nasze hubrystycznie dysfunkcyjne relacje ze światem przyrody i coraz słabsze połączenie z rzeczywistością. Nieunikniony wniosek jest taki, że bez kulturowej metamorfozy, która uwolni nas od głęboko zakorzenionych ram mentalnych, które uczyniły nas tym, czym jesteśmy, dalszy rozwój globalnej gospodarki nieuchronnie doprowadzi do upadku cywilizacji.