Oryginalny tytuł:
The Global Remapping of American Literature
Zawartość książki:
Książka ta pokazuje, jak kartografie literatury amerykańskiej jako kategorii instytucjonalnej różniły się radykalnie w różnych czasach i miejscach. Argumentując, że literatura amerykańska została skonsolidowana jako wyraźnie nacjonalistyczny byt dopiero po wojnie secesyjnej w USA, Paul Giles identyfikuje tę formację jako trwającą do początku prezydentury Reagana w 1981 roku. Kontrastuje to z bardziej amorficznymi granicami kultury amerykańskiej w XVIII wieku oraz ze sposobami, w jakie warunki globalizacji na przełomie XXI i XXI wieku zmieniły parametry podmiotu.
W świetle tych zmiennych koncepcji przestrzeni, Giles sugeruje nowe sposoby rozumienia zmieniającego się terytorium amerykańskiej historii literatury, począwszy od Cottona Mathera po Davida Fostera Wallace'a i od Henry'ego Wadswortha Longfellowa po Zorę Neale Hurston. Giles rozważa, dlaczego europejskie średniowiecze i prehistoria rdzennych Amerykanów były kluczowe dla klasycznych dziewiętnastowiecznych autorów, takich jak Emerson, Hawthorne i Melville. Omawia, w jaki sposób dwudziestowieczne innowacje technologiczne, takie jak podróże lotnicze, wpłynęły na reprezentacje domeny narodowej w tekstach F. Scotta Fitzgeralda i Gertrudy Stein. Analizuje również, w jaki sposób regionalne projekcje Południa i północno-zachodniego Pacyfiku pomogły ukształtować twórczość pisarzy takich jak William Gilmore Simms, Jos Mart, Elizabeth Bishop i William Gibson.
Łącząc analizę literacką, historię polityczną i geografię kulturową, The Global Remapping of American Literature zmienia temat na erę transnarodową.
