Opinie czytelników
Podsumowanie:Książka bada ruch Riot Grrrl, oferując wgląd w kulturowy i feministyczny wpływ sceny muzycznej lat 90-tych. Wielu czytelników doceniło nostalgię i skupienie się na upodmiotowieniu, choć niektórzy uważali, że brakuje jej mocnej tezy i dogłębnej analizy.
Zalety:Czytelnicy chwalili książkę za jej nostalgiczną wartość, wciągający tekst i nacisk na upodmiotowienie dziewcząt i feministyczne ideały. Zwrócono uwagę na uwzględnienie kwestii transpłciowych i osobistych anegdot, które łączą autora z ruchem. Ogólny ton został opisany jako zabawny i przystępny, szczególnie dla tych, którzy wspominają scenę muzyczną lat 90.
Wady:Krytycy wskazywali, że książce brakuje konkretnej tezy, co skutkuje nieco nieostrą narracją. Niektórzy uznali ją za nudną lub rozczarowującą, czując, że nie udało jej się w pełni zaangażować w tematy, które przedstawiła. Ponadto pojawiły się obawy dotyczące odrzucenia przez autora starszych feministek i niektórych niejasnych odniesień, które mogą zrazić czytelników niezaznajomionych z niektórymi zespołami lub wydarzeniami.
(na podstawie 10 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
Girl Power: The Nineties Revolution in Music
Zawartość książki:
Na początku lat dziewięćdziesiątych riot grrrl eksplodowały na undergroundowej scenie muzycznej, inspirując dziewczyny do chwytania za instrumenty, tworzenia fanzinów i aktywności politycznej. Odrzucając zarówno tradycyjne role płciowe, jak i feminizm swoich rodziców, riot grrrls celebrowały i dekonstruowały kobiecość. Media wpadły w podniecający szał, opisując naśladowczynie, które pisały „dziwka” na swoich ciałach, nosiły falbaniaste sukienki z butami bojowymi i otwarcie mówiły o polityce seksualnej.
Przesłanie ruchu rewolucji w dziewczęcym stylu wkrótce przeniknęło do głównego nurtu jako girl power, spopularyzowane przez Spice Girls i przekształcone w złoto merchandisingu w postaci skurczonych T-shirtów, błyszczyków do ust i ruchomych lalek. Chociaż wielu krytykowało girl power jako w najlepszym przypadku niepoważne, a w najgorszym bezduszne i hiperseksualne, Marisa Meltzer twierdzi, że utorowało ono drogę dzisiejszemu pokoleniu pewnych siebie dziewcząt, które grają na instrumentach i dołączają do zespołów w rekordowej liczbie.
Girl Power bada rolę kobiet w rocku od czasu rewolucji riot grrrl, przeplatając osobiste anegdoty Meltzer z wywiadami z kluczowymi graczami, takimi jak Tobi Vail z Bikini Kill i Amy Ray z Indigo Girls. Opisując spuściznę takich artystek jak Bratmobile, Sleater-Kinney, Alanis Morissette, Britney Spears i, tak, Spice Girls, Girl Power wskazuje drogę dla przyszłości kobiet w rocku.
