Jest to jedyna satyra Juvenala prowadzona w formie w pełni dialogowej: jest to dialog między Nevulusem (klientem, który skarży się na brak ekonomicznej wdzięczności okazywanej mu przez jego patrona, pomimo świadczonych mu energicznych usług seksualnych) a anonimową postacią, zwykle identyfikowaną jako "Juvenal".
Ten ostatni, zredukowany do roli komicznego "pomocnika", nie ma już w sobie goryczy oburzenia z wcześniejszych satyr i ogranicza się do przyjmowania uwag rozmówcy bez towarzyszenia im jakiegokolwiek moralnego komentarza. Bardzo gorzki dialog daje wyraz ironicznie rozpaczliwemu spojrzeniu satyryka na społeczeństwo jego czasów w szczytowym momencie trzeciej księgi (początki panowania Hadriana).
W centrum uwagi - jak już w Satyrach 1, 3, 5, 7 - znajduje się degradacja instytucji "klienteli", niegdyś honorowej, ale teraz u szczytu procesu inwolucyjnego i bez możliwości odkupienia: właśnie z tego powodu gniewne protesty lub wyraźne potępienia używane gdzie indziej są bezużyteczne. Absolutny pesymizm: dla Rzymu i jego słynnych wzgórz, niegdyś symbolu cnotliwego miasta i potęgi rozciągniętej na świat, nie ma już nadziei na zbawienie.
© Book1 Group - wszelkie prawa zastrzeżone.
Zawartość tej strony nie może być kopiowana ani wykorzystywana w całości lub w części bez pisemnej zgody właściciela.
Ostatnia aktualizacja: 2024.11.13 21:45 (GMT)