Opinie czytelników
Podsumowanie:Die in Battle, Do Not Despair jest znaczącym wkładem w literaturę na temat kampanii Gallipoli, szczególnie podkreślając doświadczenia sił indyjskich. Badania Petera Stanleya zwracają uwagę na często pomijane aspekty kampanii, chociaż niektórzy czytelnicy znaleźli niedociągnięcia w dogłębnej historii społecznej i reprezentacji perspektyw indyjskich żołnierzy.
Zalety:⬤ Przełomowe omówienie sił indyjskich w kampanii Gallipoli
⬤ dobrze zbadane i napisane w czytelnym stylu
⬤ podkreśla złożoność brytyjskich, australijskich i nowozelandzkich postaw wobec żołnierzy indyjskich
⬤ obszerne informacje historyczne
⬤ odpowiednie dla historyków Gurkha i wszystkich zainteresowanych I wojną światową
⬤ wciągające i pouczające.
Wady:⬤ brak dogłębnej historii społecznej indyjskich żołnierzy ze względu na skąpe zapisy
⬤ ograniczone omówienie wkładu jednostek transportujących muły
⬤ niektórzy czytelnicy uważali, że nie dorównuje innym autorom, takim jak Peter Fitz.
(na podstawie 9 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
Die in Battle, Do Not Despair: The Indians on Gallipoli 1915
Zawartość książki:
Około 1600 Hindusów, którzy służyli na Gallipoli, zginęło w akcjach na Gurkha Bluff i Hill 60.
Brali oni udział w straszliwych, nieudanych atakach w wąwozie Gully Ravine i Gully Spur oraz w kulminacyjnej sierpniowej próbie zdobycia szczytu Sari Bair - jednego z najbardziej cenionych przez Gurkhów odznaczeń bojowych. Choć upamiętnieni na wielkim pomniku zaginionych na przylądku Helles (ponieważ ciała większości Hindusów zostały skremowane lub zaginęły), są dziś praktycznie niewidoczni na Gallipoli.
Historia Hindusów na Gallipoli prawie nie została wcześniej opowiedziana. Jest to nie tylko pierwsza książka o ich roli w kampanii, która została opublikowana w stuleciu od 1915 roku, ale także opowiada ich historię w nowy i nieoczekiwany sposób. Choć nieuchronnie opiera się na zapisach stworzonych przez brytyjskich oficerów sił zbrojnych, stara się odzyskać doświadczenie dawniej anonimowych sepoiów, strzelców i kierowców, przedstawiając znanych Hindusów - Mit Singh, Gambirsing Pun, Kulbahadur Gurung i Jan Mohamed - obok bardziej znanych brytyjskich postaci, takich jak Cecil Allanson, który poprowadził swoich Gurkhów na szczyt Sari Bair o świcie 9 sierpnia 1915 roku.
Po raz pierwszy bada niezwykle pozytywne relacje, które wyrosły na Gallipoli między Hindusami a Anzakami, i zawiera pełną listę poległych z armii indyjskiej upamiętnionych na pomniku Helles na Gallipoli. Profesor Peter Stanley, jeden z najwybitniejszych australijskich wojskowych historyków społecznych, wykorzystał szeroki zakres niepublikowanych dowodów, w tym oficjalne i prywatne rejestry w Wielkiej Brytanii, Australii, Nowej Zelandii i Indiach, aby opowiedzieć historię indyjskich doświadczeń z Gallipoli, która czekała na opowiedzenie przez stulecie.
