Opinie czytelników
Podsumowanie:Książka „Getting the Blues: What Blues Music Teaches Us About Suffering and Salvation” autorstwa Stephena J. Nicholsa bada skrzyżowanie muzyki bluesowej i teologii chrześcijańskiej, podkreślając, w jaki sposób blues może oświetlać tematy cierpienia i odkupienia w kontekście biblijnym. Wielu czytelników uznało ją za odświeżającą i wnikliwą lekturę, która na nowo definiuje ich rozumienie zarówno muzyki, jak i jej duchowych implikacji.
Zalety:Czytelnicy docenili książkę za dogłębność badań, prowokujące do myślenia spostrzeżenia i unikalne połączenie muzyki bluesowej z tematami teologicznymi. Oferuje ona historyczne spojrzenie na muzyków bluesowych i ich związek z walkami przedstawionymi w tekstach biblijnych. Wiele osób uznało, że książka ta stanowi bardzo potrzebne potwierdzenie życiowych trudności i nadziei na zbawienie.
Wady:Niektórzy recenzenci zauważyli, że książka czasami grzęzła w szczegółach historycznych, co prowadziło do braku głębi teologicznej w niektórych sekcjach. Włączenie tekstów piosenek było postrzegane przez niektórych jako nadmierne, przez co lektura wydawała się bardziej akademicka i mniej płynna. Ponadto osoby niezaznajomione z muzyką bluesową mogą uznać ją za mniej wpływową.
(na podstawie 12 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
Getting the Blues: What Blues Music Teaches Us about Suffering and Salvation
Zawartość książki:
W książce Getting the Blues Stephen Nichols pokazuje, w jaki sposób muzyka bluesowa oferuje potężny wgląd w biblijną narrację i życie Jezusa. Łącząc historie biblijne z intrygującymi szczegółami z życia muzyków bluesowych, prowadzi czytelników w żywym odkrywaniu, w jaki sposób muzyka bluesowa uczy o grzechu, cierpieniu, wyobcowaniu i uwielbieniu. Nichols rozpakowuje Psalmy, fragmenty proroków i pisma Pawła w ten wyjątkowy sposób, odsłaniając nowe oblicza Pisma Świętego.
Getting the Blues trafi do wszystkich czytelników zainteresowanych chrześcijaństwem i kulturą. W końcu wyłonią się oni z większym zrozumieniem wartości "teologii w tonacji molowej" - teologii, która obejmuje zarówno cierpienie, jak i radość.
FRAGMENT.
Ta książka jest próbą teologii w tonacji molowej, teologii, która pozostaje, choć niewygodnie, nad Wielkim Piątkiem. Czerpie wskazówki z bluesa, harmonizując narracje Pisma Świętego z narracjami delty Missisipi, krainy pól bawełny i cypryjskich bagien oraz jęczącej gitary slide. Nie jest to jednak książka muzyka, lecz teologa. Proponuję więc teologiczną interpretację bluesa. Jeremy Begbie, teolog z Cambridge, argumentował za wewnętrzną zdolnością muzyki do nauczania teologii. Jako improwizację na temat tezy Begbiego, przyjmuję, że blues z natury nadaje się do nauczania konkretnej teologii, teologii w tonacji molowej. Nie ma to sugerować, że teologia w tonacji molowej, czy blues w ogóle, brzmi rozpaczliwie jak huragan. Teologia w tonacji molowej nie jest zwykłym egzystencjalnym krzykiem. W rzeczywistości teologia w tonacji molowej brzmi raczej jak pełna nadziei melodia. Wielki Piątek tęskni za Wielkanocą i w końcu Wielkanoc nadchodzi. Piosenkarze bluesowi, nawet gdy jęczą o najgorszych czasach, wiedzą, że należy wołać o litość, ponieważ wiedzą, że wbrew pozorom nadchodzi niedziela..... Blues, podobnie jak pisarstwo Flannery O'Connor, nie musi wspominać o Chrystusie w każdym wersie lub w każdej piosence, ale On nawiedza muzykę tak samo. Pod koniec dnia służy jako rozwiązanie konfliktu toczącego się w bluesie, konfliktu, który sprawia, że muzyka wzbiera jak wody powodziowe rzeki Missisipi.
