Gesicht und Schrift

Zawartość książki:

W jaki sposób przestrzenie, których nie można doświadczyć przed śmiercią, takie jak piekło, czyściec czy raj, mogą być żywo opisywane? Monografia koncentruje się na gatunku podróży pozagrobowych i rozpoczyna się od analizy pozagrobowej podróży apostoła Pawła (2 Kor 12:2-4).

Po tym tekście następuje apokryficzna Apokalipsa Pawła, której narracja o życiu pozagrobowym znacznie różni się od narracji wcześniejszej Apokalipsy Piotra. Aby wyjaśnić związek między tymi dwiema apokalipsami, zrekonstruowano narracyjny proces podróży w zaświaty, który rozwinął się we wczesnej tradycji żydowskiej.

Drugie spojrzenie na wczesnochrześcijańskie apokalipsy pokazuje, że w przeciwieństwie do Apokalipsy Piotra, która odnosi się do pogańsko-antycznej „spectacula”, Apokalipsa Pawła konsekwentnie wdraża tę procedurę narracyjną. Po analizie wczesnośredniowiecznych szkiców następuje badanie sugestywnie narracyjnego Visio Tnugdali i Tractatus de Purgatorio S. Patricii, które nie tylko w złożony sposób zakładają legendę o św.

Patryku, ale także odzwierciedlają własną medialność, odwołując się do wiktoriańskiego symbolizmu: Żywo opowiedziane życie pozagrobowe jest rozumiane jako „czytelne” w kategoriach niewidzialnej rzeczywistości, którą oznacza. Na końcu dzieła znajduje się Visio Thurkilli, niejako „summa visionum”.